เรื่องเล่าจากโกสินทร์ ตอนที่ 54

กิแลงบาร์เล่ย์ ซินโดรม มารร้ายผู้กลับมา

เรื่องเล่าของผมตอนนี้ไม่มีเรื่องอภินิหาร สิ่งลี้ลับเหมือนทุกตอน  แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับโรคภัยไข้เจ็บและ เหตุการณ์รอบข้างภายในโรงพยาบาล เมื่อตอนปี พ.ศ. 2547 ผมได้ป่วยเป็นโรค guillain-barre syndrome ภาคภาษาไทยคือ กิแลงบาร์เล่ย์ ซินโดรม ย่อว่า gbs โรคนี้เป็นโรคที่มีความผิดปกติของเส้นประสาทส่วนปลาย โดยสาเหตุเกิดจากมีระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายที่ผิดปกติทำให้ภูมิคุ้มกันเกิดการทำลายเส้นประสาทสส่วนปลาย ดังนั้นอวัยวะที่เส้นประสาทส่วนปลายเหล่านั้นจะสูญเสียหน้าที่การทำงานไปเช่น มีอาการอ่อนแอของกล้ามเนื้อ, อาการชา, อาการเดินเซ อาการรุนแรงของโรคนี้จะทำให้หายใจลำบาก เนื่องจากเส้นประสาทที่ทำหน้าที่เลี้ยงกล้ามเนื้อเกี่ยวกับการหายใจผิดปกติ ดังนั้นถึงตายเนื่องจากการหายใจล้มเหลว

            ค่ำคืนวันที่ 9 มี.ค. 2555 ขณะที่ผมนั่งขัดสมาธิไหว้พระดังที่ปฎิบัติมาทุกคืน พอนั่งขัดสมาธิไม่สามารถยกขาข้างขวามาทับขาซ้ายได้ ต้องใช้มือช่วยยกขาขวามาทับขาซ้าย พอไหว้พระเสร็จจะเข้านอนก้าวขาขึ้นบรรได 3-4 ขั้น เนื่องจากบ้านเล่นพื้นต่างระดับ ปรากฎว่าผมรู้สึกยกขาขึ้นบรรไดไม่สะดวกมันหนัก ๆ ยังไงชอบกล จนกระทั่งเช้าวันที่ 10 มี.ค. 2555 อยู่ ๆ ก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาเฉย ๆ แถมหัวใจเต้นเร็วอีกต่างหาก ผมเห็นท่าไม่ดีก็บอกภรรยาให้ไปส่งที่โรงพยาลเอกชน ความรู้สึกในตอนนั้นรู้ทันทีว่าโรค gbs กลับมาเยี่ยมเยียนเราอีกแล้ว แต่อาการที่เป็นมีอาการโรคระบบประสาทอัตโนมัติทำงานผิดปกติซึ่งเป็นเมื่อปี 2540 ร่วมอยู่ด้วย

            เมื่อไปถึงร.พ.เอกชนหมอก็ส่งตัวไปตรวจซี.ที.สแกน เพื่อเอ๊กซ์เรย์สมอง ที่เราเห็นฟิล์มเอ๊กซเรย์ตัดหัวเราออกเป็นแว่น ๆ นั่นล่ะครับ ขณะไปนอนใต้เครื่องดังกล่าว เจ้าหน้าที่ให้หลับตาห้ามกลืนน้ำลาย ถามว่าเคยแพ้อาหารทะเลไม๊ เจ้าหน้าที่บอกต่อว่าจะฉีดสีเข้าเส้นเพื่อสะดวกในการดูฟิล์มเอ๊กซเรย์ แต่ผมไม่รู้สึกเจ็บเลยไม่รู้ว่าเขาฉีดยาตอนไหน เพียงแต่รู้สึกมีสำลีมาเช็ดที่แขนขาเท่านั้นเอง สักครู่เตียงผมก็เลื่อนเข้าอุโมงค์เครื่องนี้ เสียงดังหึ่ง ๆ ถอยเข้าถอยออกอยู่อย่างนั้น สักพักก็เสร็จหมอเอาฟิล์มไปดูก็ปรากฎว่าผ่าน เส้นเลือดในสมองมิได้ตีบหรือแตกแต่ประการใด หมอนัดให้มาตรวจใหม่ในวันรุ่งขึ้นเพื่อมาพบหมอแผนกระบบเส้นประสาทเป็นหมอเฉพาะทาง สรุปว่าการไปตรวจร.พ.เอกชนครั้งนี้เฉพาะค่าตรวจที.ซี.สแกน 7,300 บาท รวมค่าอะไรอีกเป็น 8,656  บาท กลับถึงบ้านก็นอนหลับตามปกติ จนกระทั่งตีสามผมลุกขึ้นไปฉี่ ก็ให้ภรรยาประคองเข้าห้องน้ำ ก็สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ก็หลับต่อ พอหกโมงเช้าจะเข้าห้องน้ำอีกรอบมานั่งห้อยขาขอบเตียงกลับลุกขึ้นไม่ได้เสียแล้ว ผมแน่ใจทันทีว่าเป็นโรค gbs แน่ ๆ เพราะโรคนี้อาการของโรคจะแย่ลงเรื่อย ๆ กล่าวคือพอเวลาผ่านไปหนึ่งวันอาการของโรคจะเพิ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ตามวันเวลาที่ผ่านไป ก็โทรศัพท์เรียกรถพยาบาลของรัฐมารับตัว มีเสียงเทปตอบกลับมาว่า รถหยุดให้บริการเนื่องจากเป็นวันหยุดราชการ วันนั้นเป็นวันเสาร์ ให้มันได้อย่างนี้ซิคนป่วยวันหยุดราชการไม่ตายกันหมดเหรอ ในเมื่อไม่สามารถพึ่งพาอาศัยรถพยาลได้ก็ระดมความคิดนึกถึงคนที่ตื่นเช้า ๆ มารับ ประมาณสักครึ่งชั่วโมงก็มีญาติโกโหติกามากัน รถยนต์ 2 คัน มอเตอร์ไซค์  1 คัน

            เมื่อถึงร.พ.ของรัฐขณะนอนรอพบหมอตึกอุบัติเหตุฉุกเฉิน ได้ยินเสียงพยาบาลพูดกันว่าเช้านี้มีรถไฟด่วนพิเศษสปรินเตอร์ชนกับรถสิบล้อบรรทุกน้ำมันเตา จุดที่ชนเป็นจุดตัดที่มีถนนข้ามทางรถไฟที่ไม่มีแผงกั้น ขอแทรกตรงนี้สักนิด ทางรถยนต์หากทำเป็นทางขนานกับรางรถไฟสักกิโลหรือสองกิโลเมตร ให้รถยนต์มองเห็นรถไฟก่อนแล้วค่อยข้ามตัดทางรถไฟ มันจะช่วยลดอุบัติเหตุไปได้มากทีเดียว เล่นสร้างถนนตัดทางรถไฟเลยมันก็จะเกิดอุบัติเหตุอยู่เรื่อย ๆ ดังที่ลงข่าวในหนังสือพิมพ์ กลับมาฟังเรื่องผมกันต่อ ผลการชนกันครั้งนี้ คนขับรถไฟบาดเจ็บหนึ่งคน เสียชีวิตที่โรงพยาบาลหนึ่งคน คนขับรถบรรทุกบาดเจ็บสาหัส ห้องฉุกเฉินก็เตรียมตัวรับสถานการณ์ใหญ่ไม่ทราบว่ามีผู้บาดเจ็บกี่คน ก็ปราก.ฎว่าผู้โดยสารในรถไฟ 180 คน บาดเจ็บคนละเล็กคนละน้อยไม่หนักหนาสาหัสอะไร มีแค่คนขับรถบรรทุกที่กำลังเดินทางมาร.พ. ผมได้แต่ภาวนาว่ายังไง ๆ อย่ามานอนเคียงข้างเตียงผมก็แล้วกัน ผมจินตนาการว่าถูกรถไฟชนมาคงมาเลือดแดงฉานมาเชียวล่ะ ผมล่ะสลบคาเตียงแน่ สักพักได้ยินเสียงไซเรนรถหน่วยกู้ชีพมาจอดหน้าตึก เสียงคนวิ่งเข็นรถพยาบาลผ่านหน้าผมไปอีกห้องหนึ่ง ได้ยินเสียงคนป่วยส่งเสียงดังครอก ๆ ฟังเสียงแล้วจะไหวรึเปล่านี่โดนรถไฟชนรอดก็นับถือล่ะ หลังจากพยาบาลมาถามอาการของผม เจ้าหน้าที่เปลก็เข็นไปตึกอายุรกรรมระบบประสาท ชั้น 2 เตียง 9 ตึกนี้เป็นห้องรวมมีความพิเศษตรงที่ติดแอร์ ผู้ป่วยมีไม่มากนักประมาณ 20 เตียง ห้องนี้ผู้ป่วยอายุมากทั้งนั้น ผมอายุกว่าคนอื่น ๆ  ส่วนใหญ่เค้าอาการหนัก ๆ กันทั้งนั้น บ้างก็เจาะคอมีท่อช่วยหายใจ บ้างก็มีท่อยางสอดรูจมูกสำหรับให้สารอาหารที่เป็นของเหลว บ้างก็นอนไม่รู้สึกตัวอย่างเตียงที่ติดกับผมคนเฝ้าไข้บอกว่า ผู้ป่วยปกติดีแข็งแรงอยู่ ๆ ก็ไม่รู้สึกตัวนอนฟุบอยู่ ลูกหลานพามาส่งร.พ.ยังทำใจไม่ได้ หากปลดสายช่วยชีวิตต่าง ๆ ผู้ป่วยรายนี้ตายแน่นอน  ผู้หญิงที่นอนเยื้อง ๆ ตรงข้ามกับเตียงผม ได้แต่มองตากันจ๊ะเอ๋กันกลางอากาศ แต่ไม่สามารถจะสื่อสารถามสารทุกข์สุกดิบได้ เพราะเค้าถูกเจาะคอพูดไม่ได้ หน้าตายังดีไม่ซีดเซียวที่ส่ออาการว่าเป็นคนไข้เลย แต่พอเปิดผ้าห่มขาทั้งสองลีบเล็กเหมือนแขนเด็ก เนื่องจากนอนนานเกินไปไม่ได้เดินมาเป็นเวลานานพยาบาลบอกว่าหญิงคนนี้เป็นหัวหน้าห้องแล้วความที่อยู่ห้องนี้นาน คนอื่นมาแล้วไปรายนี้อยู่ยาวไม่มีกำหนดออก เธอจะต้องอยู่ในร.พ.ตลอดชีวิตออกสู่โลกภายนอกไม่ได้นอนกับที่อยู่อย่างนั้นลุกเดินไปไหนไม่ได้  เธอก็รู้และรับสภาพของตัวเองได้ ผมยกนิ้วให้เธอเลยสุดยอดกำลังใจเธอดีมาก ผมอยากจะไปคุยกับเธอคือคนเฝ้าไข้น่ะครับ แต่ก็ทำไม่ได้เห็นกันแค่นี้เองแต่ไม่สามารถจะเดินไปเหมือนมีแม่น้ำมาขวางซะยังไงยังงั้น พอเดินไม่ได้ทุกย่างก้าวมันมีความหมายกับเรามากเลย อยากฟังแนวคิดเธอว่ามีแนวคิดอย่างไรถึงทำใจได้ในสภาพอย่างนั้น

            ผมเข้าร.พ.ของรัฐเช้าวันอาทิตย์ที่ 11 มี.ค. 2555 นอนให้น้ำเกลือไปก่อน รุ่งขึ้นหมอเฉพาะทางเกี่ยวกับระบบประสาทก็มาตรวจไข้ผม ก็เป็นความบังเอิญที่หมอเป็นคนเดียวกันกับหมอที่ร.พ.เอกชนที่นัดพบผมที่ร.พ.เอกชน หมอคนนี้ทำงานสองแห่ง หมอก็ให้พยาบาลมาเจาะเอาน้ำไขสันหลัง การเจาะไขสันหลังครั้งนี้เจ็บน้อยกว่าครั้งปี 2547  หลังจากหมอเจาะไขสันหลังเสร็จหมอก็วินิจฉัยว่าผมเป็นโรคกิแลงบาร์เล่ย์ซินโดรม ก็สั่งยามาฉีดเที่ยวนี้เป็นยามาจากประเทศจีนมีสองขนาดขวดเล็ก 2.5 กรัม ขวดใหญ่ 10 กรัม โดยฉีดผ่านท่อน้ำเกลือ ยาที่ฉีดคือยา human immunoglobulin (ph44)  เดิมผมอยู่เตียง 9 พอหมอเริ่มให้ยาก็ต้องย้ายมาอยู่เตียง 3 โดยให้เหตุผลว่าการให้ยาตัวนี้อาจทำให้แพ้ได้ เช่น หายใจอึดอัดติดขัด ให้รีบบอกหมอเนื่องจากโรคgbs นี้มันจะทำลายระบบกล้ามเนื้อทุกส่วนจนสุดท้ายจะทำลายระบบหายใจ ทำให้เราหายใจไม่ได้นี่คือเหตุผลว่าทำไมต้องเจาะคอ เหนือหัวเตียง 3 นี้ มีระบบกู้ชีพเพียบพร้อมมีทั้งอ๊อกซิเจน เครื่องตรวจความดันอัตโนมัติ หากจำไม่ผิดมันจะวัดความดันผมทุกครึ่งชั่วโมง มีเครื่องวัดการเต้นหัวใจ ชีพจร เรียกว่าหากเกิดไม่ชอบมาพากลล่ะก็แก้ไขกันตรงเตียงนั้นเลยไม่ต้องย้ายเตียง แล้วไอ้เจ้าเครื่องนี้มันหนวกหูสร้างความรำคาญมาก ขณะที่ผมเดิมอยู่เตียง 9 หนวกหูเจ้าเครื่องนี้เสียจริง ๆ มันดังตลอด 24 ช.ม.นี่อยู่ไกลนะ แต่พอมันอยู่เหนือหัวผมแถมมี 2 เครื่องซะอีก โอยปลงตกเสียเลยมันดังประสานเสียงกันยังกะเสียงนกเขาขันจุ๊กกรู้ ๆ สองตัวประสานเสียงกัน ผมอยู่กับมันจนสามารถรู้โดยอัตโนมัติว่าเครื่องนี้มันจะมีระบบเสียงเปลี่ยนจังหวะเองภายใน 24 ช.ม. มี 3 ระบบ หมอเริ่มให้ยาตั้งแต่ 12 – 14 มี.ค. พอหยุดให้ยาสักพัก ผมชักใจเสีย เอ๊ะทำไมมันเฉยนะ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่เหมือนเมื่อปี 2547 พอน้ำยาเข้าเส้นเพียง 5 นาที เริ่มขยับแขนขาได้เล็กน้อย  หรือว่าครั้งนี้ยามาจากจีนประสิทธิภาพมันคงด้อยไปกระมัง ที่เป็นโรคนี้ครั้งแรกยามาจากอเมริกา พอวันที่ 14 หยุดพักรบชั่วคราวไม่มีน้ำยาเข้าเส้นเลือด สักพักหมอให้ยาใหม่คราวนี้ให้ยาต่อจนถึงวันที่ 16 เที่ยวนี้หมอให้ยา 5 วันรวด พอวันสุดท้ายเริ่มดีขึ้นเล็กน้อย แขนขาที่ไม่เคยยกเลยหน้าอกได้ก็สามารถยกเหนือหัวได้ พฤหัสที่ 15 มี.ค. หมอเห็นว่าผมไม่แพ้ยาหรือน่าวิตกอะไรก็ย้ายลงมาชั้นล่างของตึกเตียง 23 ชั้นล่างนี้เป็นคนไข้ที่อาการไม่หนักเท่าไร เตียงตรงข้ามผมมีน้องผู้หญิงป่วยเดินไม่ได้ท้องอีกต่างหาก ได้ยินหมออธิบายกลุ่มเลือดของเธอคือ อาร์.เฮ็ด.บวก อาร์.เฮ็ด. ลบ อะไรของเค้านะ เกิดความอยากรู้เลยถามหลานผมซึ่งเป็นเภสัชกรได้ความรู้ว่า หมู่เลือดมี 2 แบบ อย่างเช่นพวกแรกเลือดกรุ๊ปเอ.หรือบี. หรือ โอ. พวกที่สองแบบอาร์.เฮ็ด. ทั้งสองกลุ่มต้องรับเลือดกรุ๊ปเดียวกัน กลุ่มที่มีปัญหาคือกลุ่มอาร์.เฮ็ด.ของน้องผู้หญิงตรงข้ามเตียงผมนี่ล่ะ เช่น อาร์.เฮ็ด.บวกก็ต้องรับเลือดอาร์.เฮ็ด.บวก หากเป็นอาร์.เฮ็ด.ลบ ก็ต้องอาร์.เฮ็ด.ลบ หากผิดกลุ่มภูมิต้านทานของตัวเราจะออกมาต้านทาน ทำให้เกิดอันตรายถึงแก่ชีวิต ทีนี้กรณีคนท้องมีเลือดกลุ่มอาร์.เฮ็ด.ลบแล้วเลือดลูกในท้องเป็นอาร์.เฮ็ด.บวก แม่ซึ่งเป็นเลือดกลุ่มอาร์.เฮ็ด.ลบจะมาสร้างภูมิต้านทานอาร์.เฮ็ด.บวก เวลาคลอดลูกเลือดแม่และเลือดของลูกย่อมมาสัมผัสกัน ก็เลยทำให้ร่างกายของแม่สร้างภูมิต้านทานลูกตัวเอง พอลูกคนแรกคลอดผ่านไปไม่มีปัญหา พอท้องที่สองแม่ซึ่งมีภูมิต้านทานอาร์.เฮ็ด.บวกอยู่แล้ว ทีนี้ถ้าลูกคนที่สองเป็นอาร์.เฮ็ด.ลบก็ไม่มีปัญหา แต่ถ้าลูกคนที่สองเป็นอาร์.เฮ็ดบวก เลือดแม่จะมาต่อต้านลูกคนที่สองทันที ก็จะทำให้ลูกคนที่สอง ตาเหลือง ตายทันที ทีนี้จะแก้ปัญหานี้อย่างไรล่ะ ทางออกคือจะต้องวางแผนครอบครัวก่อน มาดูเลือดทั้งพ่อและแม่ว่าเลือดกรุ๊ปอะไร จะต้องเป็นอาร์.เฮ็ด.แบบเดียวกัน หากแม่อาร์.เฮ็ด.ลบ กับพ่ออาร์.เฮ็ด.บวกมีปัญหาแน่นอนสำหรับลูก แต่หากแม่อาร์.เฮ็ด.บวกแล้วพ่ออาร์.เฮ็ด.บวกก็ไม่มีปัญหา หรือแม่อาร์.เฮ็ด.ลบ พ่ออาร์.เฮ็ด.ลบก็ไม่มีปัญหา ถ้าแม่ลบพ่อบวกอย่ามีลูกเลยจะมีปัญหา สำหรับลูกคนที่สอง สาม สี่  น้องผู้หญิงคนนี้เธอก็น่าสงสารตัวเธอเองก็ไม่มีงานทำ สามีช่วงนี้ก็ไม่มีงานทำ แม่สามีคอยเฝ้าไข้อยู่ มารักษาตัวได้สองสามวันแม่สามีขอนำคนไข้กลับบ้านเพราะไม่ใช่คนที่นี่ ขอกลับไปรักษาตัวที่ภูมิลำเนาของเธอ แต่ด้วยร.พ.ที่เธอจะไปรักษาเป็นร.พ.ระดับอำเภอไม่มีหมอเฉพาะทางเหมือนที่นี่ เลยพบกันครึ่งทางหมอจะส่งยาไปให้หมอที่ร.พ.อำเภอที่เธอจะเดินทางไปรักษาตัวที่นั่น ฟังแล้วเศร้าใจจังป่วยแล้วยังมีปัญหาในการรักษาอีก เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ผีซ้ำด้ามพลอยเหมือนโบราณว่าไว้ยังไงยังงั้น

            ช่วงที่ผมย้ายเตียงมาชั้นล่างก็มีคนไข้เข้ามาใหม่เตียง 19 สมมุติว่าชื่อชัย แรกเข้าญาติของนายชัยพูดกับหมอว่าทำอะไรก็ทำไปห้ามเจาะไขสันหลังเด็ดขาด พูดหน้าตาจริงจังซะถึงแม้นว่าเธอจะต้องหญิงก็เถอะ แต่โรคของนายชัยต้องเจาะไขสันหลังเพื่อนำไปวินิจฉัยเสียด้วยซิ วันแรกมาพูดโน้มน้าวยังไงก็ไม่ยอม วันที่สองพยาบาลมาพูดก็ไม่ยอม ส่วนนายชัยระหว่างหมอและพยาบาลชี้แจงเหตุผลกับญาติเวลาก็ล่วงเลยไปสองวันแล้ว  นายชัยยังไม่ได้รับการรักษาอะไรเลย แกบ่นปวดหัว ๆ อยู่ทั้งวันทั้งคืน จนพวกเราคนไข้ในห้องนั้นไม่ได้หลับไม่ได้นอน ต้องนอนฟังเสียงนายชัยร้องโอดโอย สลับกับพลิกตัวซ้ายทีขวาที อ้วกบ้าง ฉี่แตกบ้าง โอยนายชัยนี่สร้างสีสรรเยอะทีเดียวยังกะห้องนี้เป็นของข้าคนเดียว จนกระทั่งพยาบาลต้องมาถามว่านายชัยเจ็บตรงไหน เดี๋ยวพยาบาลจะช่วย นายชัยก็ไม่ตอบร้องโอย ๆ อยู่อย่างนั้นทั้งวันทั้งคืน จนกระทั่งวันที่สามหมอมาพูดอีก ญาติก็ไม่ยอมอีก แต่วันนี้เปลี่ยนคนเฝ้าไข้เป็นหลานนายชัย ผมก็ขอคุยกับคนเฝ้าไข้ถามว่าทำไมไม่ยอมเจาะไขสันหลัง  หากไม่เจาะหมอจะวินิจฉัยโรคได้เหรอ หากไม่ยอมเจาะวันนี้หมอจะส่งตัวกลับบ้านแล้วโดยแจ้งว่าคนไข้ปฎิเสธการรักษา เค้าเข้าใจว่าการเจาะเอาน้ำไขสันหลังเหมือนกับบล๊อคหลัง ผมบอกว่าไม่ใช่มันคนละอย่าง แต่การที่เจาะเอาน้ำไขสันหลังจะว่าไม่เจ็บก็พูดโกหกอีก มันเจ็บนั่นล่ะแต่พอทนได้ไม่ตายหรอกน่าดีกว่าตายเยอะเลย ญาตินายชัยบอกว่าเหตุที่นายชัยไม่ยอมเจาะไขสันหลังเพราะเคยมีบรรพบุรุษของนายชัยไม่ชอบมารักษาที่ร.พ.แล้วอยู่มาวันหนึ่งมีเหตุอะไรสักอย่างต้องมาทำการเอ๊กซเรย์ พอญาตินายชัยเห็นเครื่องมือแพทย์ในห้องเอ๊กซเรย์ถึงกับช๊อคตาย ด้วยเหตุดังกล่าวญาตินายชัยจึงไม่ยอมให้เจาะไขสันหลัง ญาติคนไข้ก็โทร.ไปปรึกษาผู้มีอำนาจของนายชัย สุดท้ายก็ยินยอมให้หมอเจาะไขสันหลัง โอ้โฮวันที่หมอเจาะไขสันหลังนายชัย ผมเห็นน้ำไขสันหลังพุ่งสูงเป็นฟุต พอเจาะเสร็จคืนนั้นนายชัยก็นอนด้วยความเงียบสงบเพราะน้ำที่ดันในสมองทำให้ปวดหัวอยู่เมื่อน้ำออกไปความดันก็ลดลง นายชัยนี่อาชีพเป็นช่างเสริมสวยเป็นสาวประเภทสสอง แต่ผมมาสดุดหูตรงเวลาหมอหรือพยาบาลเค้าจะเปลี่ยนเวรกัน เค้าจะมาแนะนำให้รู้จักกับคนไข้แต่ละคนว่าเป็นโรคอะไร พอถึงเตียงนายชัย เค้าพูดว่า ซี.ดี.โฟ. เอาล่ะซิมันอะไรกันน่า หลานผมก็อธิบายว่านายชัยเป็นโรคเอดส์เป็นโรคติดเชื้อราในสมอง หมอต้องเจาะไขสันหลังเพื่อลดความดันในสมอง หากไม่เจาะความดันในไขสันหลังจะสูง โรคนี้เป็นโรคฉวยโอกาสจากโรคเอดส์เพราะว่าคนเป็นเอดส์ ภูมิคุ้มกันต่ำเพราะโดนเชื้อไวรัสทำลายเชื้อโรคทั้งหลายก็เฮโลกันมา คนเป็นโรคเอดส์จะต้องมีไวรัสน้อยกว่าแสนตัว คำว่าซีดีโฟเป็นภูมิคุ้มกันในร่างกายและเป็นตัวช่วยให้ภูมิคุ้มกันตัวอื่นทำงานได้ดีขึ้น ปรากฎว่าเอดส์ทำลายตัวคุ้มกันซี.ดี.โฟ..ทำให้ภูมิคุ้มกันบกพร่อง เพราะฉะนั้นจึงต้องส่งตรวจซี.ดี.โฟ.มีเท่าไร สรุปว่านายชัยต้องได้ยามาฆ่าเชื้อรา ภาษาซี.ดี.โฟ.จึงเป็นภาษาสุภาพ หลีกเลี่ยงคำว่าเอดส์ หากพูดว่าเอดส์คนทุกคนรู้หมด แต่หากพูดซี.ดี.โฟ.ไม่มีใครรู้ กล่าวคือถนอมน้ำใจคนไข้นั่นเอง

            วันที่จะออกจากร.พ. ภรรยาผมก็ไปกดเงินตู้เอ.ที.เอ็ม. หน้าร.พ. ผมก็ให้หลานไปคอยระวังหลัง เพราะค่ารักษาประมาณ 305,000 บาท หลังจากรับเงินออกจากเครื่อง ก็ลืมกระเป๋าเงินไว้หน้าตู้เอ.ที.เอ็ม. กลับมาถึงเคาน์เตอร์จ่ายเงินถึงนึกได้ว่าลืมกระเป๋าไว้ รีบวิ่งไปดูกระเป๋าหายแล้วครับ พอกลับมาถึงบ้านได้ประมาณอาทิตย์ มีคนส่งของต่าง ๆ ในกระเป๋าเงินที่เค้ามาหยิบไปบัตรทุกชนิดทั้งของผมและภรรยาเค้าส่งคืนมาครบหมดมีทั้งบัตรคนไข้ บัตรประชาชน ใบบัตรแพทย์ สารพัดบัตรเจียรนัยไม่หมด ใช้นามผู้ส่งหน้ากล่องพัสดุว่า ลำดวน คู่เขยผมเค้าไปขอดูกล้องวงจรปิดที่ไปรษณีย์ก็พบว่าเป็นหญิงร่างท้วมอายุประมาณ 30 ปี เป็นคนส่งเงินในกระเป๋าที่เค้าเอาไปประมาณ 5,000บาท  ก็เป็นความโชคดีเล็ก ๆ ในความโชคร้าย

            ตอนนี้คงอ่านกันเบื่อนะครับ ไว้ตอนหน้ามีเรื่องลึกลับเหมือนดังเช่นทุกตอนมาเสนออีก ขอความสุขสวัสดีจงมีแก่ทุกท่านเทอญ..........