ขอบคุณมากครับคุณ สุรสิทธิ์ ทำให้ผมทราบเรื่องอาการของหลวงปู่
เรื่องการต้อนรับญาติโยมของหลวงปู่นั้นทุกวันนี้ตัวผมเองยังซึ้งใจไม่หาย
เมื่อประมาณ 5-6 ปีก่อน ผมขี่มอเตอร์ไซด์ไปคนเดียวจากพระประแดง
ไปหาหลวงปู่ที่วัด พอไปถึงลูกศิษย์ท่านในกุฏิบอกว่า "หลวงปู่เพิ่งจำวัตร
ไปเมื่อสักพักนี่เอง อีกซักชั่วโมงนึงแหละถึงจะตื่น" ผมเงี้ยจ๋อยเลย โธ่...
มาช้าไปนิดเดียวเองเรา แล้วผมก็กราบท่านทั้งๆที่ ท่านยังนอนคลุมโปงอยู่
(ตอนนั้นญาติโยมยังไม่มีมาหาท่าน มีผมคนเดียว) ในใจก็บ่น "หลวงปู่ครับ
ผมขี่รถมาไกลมากเลยครับ" แค่นั้นแหละครับ หลวงปู่ท่านเปิดผ้าแล้วก็ลุก
ขึ้นนั่งมองหน้าผม แล้วก็หันไปทางชั้นวางกุมาร สายตาหลวงปู่ตอนนั้น
เหมือนกับจะพูดคุยกับกุมาร ผมได้ยินเสียงท่านว่า อืม..อืม..อืม..
แล้วก็หันมาถามผม "มาทำไม" ผมตอบว่า "ผมอยากมาสักยันต์ครับ"
สนทนากับท่านอยู่สักพัก ท่านก็นัดแนะวันว่าให้มาใหม่.
ตัวผมเองนั้นไม่ได้คิดเลยนะครับที่จะปลุกท่าน แต่เหมือนท่านทราบ
เพราะลูกศิษย์บอกว่า ถ้าท่านได้จำวัตรแล้วท่านจะไม่ตื่นหรอกต้องรอ
วันนั้นขี่รถกลับบ้านหัวใจมันพองโต ได้แต่พูดกับตัวเองว่า "เหลือเชื่อว่ะ"
เนี่ยแหละครับ การได้พบหลวงปู่ครั้งแรกของผม