เรื่องเล่าจากโกสินทร์ ตอนที่ ๖๗

ประสบการณ์น้องโอ๋

วันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2559 ผมได้ไปงานศพญาติ ผู้ตาย คือ น้องโอ๋ เพศชาย อายุ 53 ปี ปกติผมก็พูดคุยกับเค้า โดยที่ไม่ทราบมาก่อนเลยว่าเค้าเป็นคนมีสัมผัสพิเศษ ตั้งแต่เด็กๆ เค้าเป็นโรคหอบ ฉะนั้นจึงทำให้เค้าตัวเล็กกว่าคนปกติ พอเค้าเสียชีวิต ผมเห็นเขียนอายุหน้าโลงศพว่า 53 ปี ผมถึงกับอุทาน ตอนที่พูดคุยกันคะเนอายุเค้าน่าจะ 40 กว่า ก็ขอเล่าเรื่องสาเหตุการตายของเค้าก่อนนะครับ เริ่มมาจากเค้าจะกินอาหารๆได้น้อยลงเรื่อย ๆ ตามลำดับ ก็เลยไปหาหมอที่คลินิค หมอก็ให้ยามากิน แต่อาการไม่ทุเลา ก็เลยไปโรงพยาบาล หมอรับตัวเข้ารักษาทันที วันแรกที่จูงมือเค้าได้ พอรักษาในโรงพยาบาล หมอให้กินยาเคลือบกระเพาะอาหารสีชมพู ก็ไม่ดีขึ้น หมอก็ฉีดยา หลังจากนั้นอาการก็แย่ลงเรื่อย ๆ เพราะรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ออก หมอต้องให้อ็อกซิเจน อาการก็แย่ลงอีก จากที่เคยพูดจาได้บ้าง ก็เป็นพูดไม่ได้ เพราะท่อให้อาหารคาอยู่ในปาก เลยใช้วิธีสื่อสารกับพี่ ๆ โดยเขียนหนังสือ จากเขียนเป็นตัวอ่านง่าย ก็แย่ลงจนถึงเขียนตัวโย้เย้ อ่านไม่ค่อยจะออกแล้ว หัวใจก็หยุดเต้น หมอต้องช่วยปั๊มหัวใจ ฟื้นคืนชีพมาได้ ความดันก็ตก หมอเห็นว่าอาการไม่ดีขึ้นแล้ว จะต้องเสียชีวิตแน่ ๆ ก็เอาแบบฟอร์มมาให้พี่ ๆ กรอกข้อความ ยินยอมที่จะไม่ปั๊มหัวใจอีกเป็นซ้ำสอง เพราะเป็นการทรมานคนไข้ ไม่รอดแล้วล่ะ อ้อ เล่าข้ามไป หลังจากหัวใจหยุดเต้นและหมอปั๊มหัวใจขึ้นมาได้ น้องโอ๋ก็ถามพี่ ๆ ว่าโอ๋เป็นอะไรไป พี่ ๆ ก็บอกว่าความดันน้องโอ๋ตก สุดท้ายก็เสียชีวิต ก่อนจะเสียชีวิต เค้าทราบดีเลยบอกให้พี่ๆ มาดูใจกันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเข้าโรงพยาบาลน้ำหนักตัวเค้าแค่ 30 กิโลกว่า ๆ เท่านั้นเอง

ในพิธีศพ ผมได้พูดคุยกับพี่แอ๊ว พี่สาวน้องโอ๋ได้ความว่าตั้งแต่เค้าทำธุรกิจเปิดร้านขายของไม่ประสบความสำเร็จ คือเดิมเค้าเปิดร้านขายของกิ๊ฟช็อป และขาดทุน ธนาคารก็เลยยึดยึดร้านกิ๊ปช็อปและบ้านของเค้า
เค้าจึงต้องย้ายไปอยู่บ้านพี่ชาย และนำผลไม้ในสวนของภรรยามาขายดำรงชีพ ต่อมาเลิกกับภรรยา (ทราบมาว่าพ่อแม่ของภรรยาไม่ชอบน้องโอ๋ เนื่องจากน้องโอ๋มีนิสัยเรียบร้อย พ่อแม่ภรรยาชอบลูกเขยที่นิสัยค่อนข้างไปทางนักเลง) จึงต้องรับผลไม้ในสวนของคนอื่นมาขายแทน หลังจากนั้นเป็นต้นมาน้องโอ๋ก็ไม่ติดต่อกับโลกภายนอกอีกเลย ไม่มีมือถือ ไม่ไปไหน เฝ้าขายผลไม้อยู่หน้าบ้าน แม้นกระทั่งติดต่อธุรกิจกับธนาคารก็ไม่ไป

มีอยู่วันหนึ่งช่วงเทศกาลชิงเปรต (ประเพณีของทางใต้ เพื่อทำบุญอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับบรรพบุรุษ) พี่แอ๊วซึ่งเป็นพี่สาวของน้องโอ๋ทราบมาว่าหากใครเอาของที่เค้าไปวางบนโต๊ะให้เปรต (เปรตในที่นี้ หมายถึงผีบรรพบุรุษนะครับ) แล้วจะมีโชคลาภ พี่แอ๊วก็นำหมากพลูในพิธีมาแขวนใต้ต้นไม้หน้าบ้าน ตกกลางคืนน้องโอ๋ฝันว่ามีหญิงแก่พร้อมกับพรรคพวกมากมายหลายคน มายืนออกันหน้าบ้าน หญิงแก่ก็บอกน้องโอ๋ว่าเค้าและพรรคพวกมาขอความช่วยเหลือ เพราะพวกเค้าเดือดร้อนกันเหลือเกิน รุ่งขึ้นน้องโอ๋ก็มาคิดว่าต้องมีของอัปมงคลมาอยู่ในบ้านเป็นแน่ พลันก็นึกได้ว่าพี่แอ๊วนำของบางอย่างมาจากในงานชิงเปรต
เมื่อทราบเช่นนั้นน้องโอ๋ก็นำหมากพลูที่ให้เปรตกิน นำไปทำพิธีด้วยตนเองที่ปากน้ำ หลังจากน้องโอ๋ย้ายบ้านมาแล้วก็เพียรพยายามใส่บาตรทุกวันและนั่งสมาธิเป็นเวลานาน ๆ จนกระทั่งมีสัมผัสพิเศษ หากมีเรื่องไม่ดีงามภายในบ้าน น้องโอ๋จะมาเตือนก่อนล่วงหน้าเสมอ ซึ่งก็เป็นความจริงทุกครั้ง พูดง่าย ๆ ว่ารู้เหตุการณ์ล่วงหน้า

พี่แอ๊วยังเล่าอีกว่าวันหนึ่งได้ฝันว่าแม่ของน้องโอ๋ซึ่งเสียชีวิตไปหลายปีแล้วมาบอกว่า กำไลที่น้องโอ๋สวมใส่ซึ่งเป็นกำไลสีทองงดงามมาก น้องโอ๋ก็ชอบกำไลนี้ แม่ของน้องโอ๋ก็บอกว่ากำไลนี้อย่าใส่ให้ใครเห็น
ไม่งั้นเค้าจะมาเอาคืน ก็ทำนองว่าน้องโอ๋เคยอยู่บนสวรรค์ และหนีลงมาเกิดบนโลกมนุษย์ การที่อวดกำไล
ก็หมายถึงแสดงตนว่าตัวเองมีความสามารถพิเศษล่วงรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าได้ จะทำให้บุคลอีกหลายคนรู้ถึงความสามารถอันนี้ก็จะมาขอความช่วยเหลือ ทีนี้จากปากสู่ปากก็จะออกสู่วงกว้างในสังคม เหล่าเทพบนสวรรค์ทราบข่าวก็จะมารับตัวกลับไป

ขอกลับมาเล่าถึงเหตุการณ์ในขณะที่น้องโอ๋ป่วยนะครับ ก่อนที่จะเสียชีวิต บรรดาพี่ ๆ ทราบแล้วว่าน้องโอ๋มีองค์อยู่ภายใน เป็นเทพบนสวรรค์เป็นผู้หญิง แต่น้องโอ๋ไม่ยอมรับประทับทรง เมื่ออาการหนักจนท่าจะไม่ดีเสียแล้ว บรรดาพี่ ๆ ก็เอาพานมาให้น้องโอ๋อธิษฐานว่าหากข้าพเจ้าหายจากอาการป่วยภายใน 9 วันนี้ ข้าพเจ้ายินดีที่จะไปรับขันธ์ นับจากวันที่ถือพานอธิษฐาน พอครบ 9 วันน้องโอ๋ก็เสียชีวิติทันที ไม่ทันได้รับขันธ์ ซึ่งผมมาคิดว่าเป็นได้ไหมว่าบนสวรรค์เค้าค้นพบตัวน้องโอ๋แล้วว่าอยู่ไหน เค้าก็เลยมารับตัวกลับไป เรื่องราวที่น้องโอ๋มาเตือนเหตุร้ายภายในบ้าน แต่บรรดาพวกพี่ ๆ ก็ไม่เชื่ออยู่ดี ทั้งที่เหตุการณ์หลายอย่างมันเกิดขึ้นเป็นจริง แต่ข้างบ้านน้องโอ๋มียายคนหนึ่งจะมาพูดคุยกับน้องโอ๋อยู่เสมอถึงเรื่องเร้นลับ เพราะน้องโอ๋ไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับคนอื่น เดี๋ยวเค้าหาว่าบ้า

ผมก็ได้แต่นึกเสียดาย ก่อนที่เค้าจะเสียชีวิต ผมก็พูดคุยกับเค้าในเรื่องธรรมดาทั่วไป ไม่ทราบมาว่าก่อนว่าเค้ามีสัมผัสพิเศษ ไม่งั้นผมคงได้เรื่องราวที่เค้ารับรู้รับทราบมาเล่าสู่กันฟังเป็นแน่ ขอให้วิญญาณน้องโอ๋ไปสู่สัมปรายภพด้วยเถิด …..

หมายเหตุ ในเรื่องกล่าวถึงแม่ของน้องโอ๋ซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว วันที่ผมไปงานศพแม่น้องโอ๋ ลุงหลวงซึ่งเป็นพระทางไสยศาสตร์เล่าว่าสมัยแม่น้องโอ๋เสียชีวิต เห็นวิญญาณของแม่น้องโอ๋นั่งห้อยขาอยู่บนขื่อ
ในหลังคาวัดที่ไว้ศพ ดูบรรดาญาติ ๆ มางานศพของตัวเอง

สุดท้ายนี้ขอความสุขสวัสดีจงมีแก่ทุกท่านเทอญ....