เรื่องเล่าจากโกสินทร์ ตอนที่ 68

ประสบการณ์ของนายกบ

ช่วงหน้าฝนหลังคาบ้านรั่ว ทำให้ผมมีโอกาสรู้จักกับนายกบ ช่างซ่อมหลังคา หลังจากพูดคุยกันก็ได้ทราบว่านายกบอายุ  23  ปี การศึกษาไม่สูง เรียนก็เกือบจะไม่สำเร็จเสียด้วย ต้องออกมาช่วยพ่อแม่หาเงิน พอเรียนไปไม่ไหวก็ทำหนังสือถึงครู เพื่อขอออกจากโรงเรียน ครูเห็นแก่อนาคตก็เลยบอกว่า ให้นายกบเรียนหนังสือโดยไม่คิดเงิน จนกระทั่งจบจากโรงเรียนแห่งนั้น สมัยที่เรียนได้โดนลูกนายทหารมาข่มเหง นายกบเป็นคนไม่ยอมคน ด้วยได้รับการฝึกฝนการต่อสู้ป้องกันตัวจากตระกูล ปู่ของนายกบเป็นเจ้าของค่ายมวยไชยา อันลือชื่อในปัจจุบัน แต่เท่าที่ผมพูดคุยด้วยแล้ว ลักษณะมวยของเขาไม่เหมือนกับครูมวยไชยาที่ใน กทม. สอนกัน น่าจะเป็นมวยพื้นเมืองดั้งเดิม นายกบบอกว่าในการต่อสู้ พยายามอย่าให้คู่ต่อสู้ชกถูกใบหน้าเป็นอันขาด ต้องปกปิดหน้าให้ดี หากถูกชกหน้าเป็นแพ้ทันที  เอ้า !!! กลับมาเรื่องนายกบโดนลูกทหารข่มเหงต่อ นายกบต่อสู้กับลูกนายทหาร จนลูกนายทหารพ่ายแพ้ ลูกนายทหารก็กลับไปฟ้องแม่ รุ่งขึ้นแม่กับทนายมาที่โรงเรียน จะมาจับนายกบเข้าคุก พระเข้าข้างคนดีเสมอ มีนักเรียนเห็นเหตุการณ์อีกทั้งกล้องวงจรปิดก็มี มันบันทึกเหตุการณ์ไว้ทั้งหมด นายกบก็รอกคุกรอดตะรางมาได้ ทนายกับแม่ก็จ๋อยไปสิ ต่อมาลูกนายทหารคนนี้ก็ไปก่อปัญหาอีก จนกระทั่งถูกไล่ออกจากโรงเรียนไป

เมื่อซ่อมหลังคาบ้าน ก็ต้องเข้ามาในบ้านสิ ทันทีที่นายกบเห็นโต๊ะบูชา บรรดาวัวธนูของผม นายกบถึงกับกล่าวว่า อ้อ !!! อย่างนี้นี่เอง ผมก็ถามว่ามีอะไรรึ นายกบบอกว่าทันทีที่เข้ามาในบ้านผม รู้สึกหวิว ๆ บอกไม่ถูก ด้วยนายกบเรียนวิชาไสยศาสตร์มาจากปู่ของเขา ย่าของนายกบก็มีวิชาเช่นกัน ตระกูลนี้เป็นไสยศาสตร์กันทั้งบ้าน นายกบก็เลยเสกคาถา ถ่มน้ำลายในบริเวณบ้านผม เป็นคนอื่น ๆ ก็เฉย ๆ ไม่มีอะไร แต่คนที่เรียนวิชามา จิตของเขาสัมผัสกันได้

นายกบเล่าว่า เมื่อถึงวันไหว้ครูประจำตระกูล ปู่ได้ให้นายกบไปนำไม้ที่อยู่บนหิ้งบูชา ไม้มีลักษณะเป็นไม้เรียว ยาวประมาณหน้าอก ปู่นายกบก็เอาไม้มาปักบนพื้นดิน แล้วตัวก็ขึ้นไปนั่งบนไม้อันนั้น เหลือเชื่ออะไรเช่นนั้น คนตัวโต ๆ ขึ้นไปนั่งบนไม้เรียวได้อย่างไร โดยไม้ไม่ล้มและหัก และไม้ที่ตัดบนพื้นดินก็ไม่ได้แข็งแรงอะไร มันไม่ล้มหรอกรึ เมื่อมีคนไปนั่ง นายกบบอกว่าเนื่องจากปู่นุ่งโสร่ง จึงมองไม่เห็นขาปู่ แต่รู้ว่าปู่ขึ้นไปนั่งบนไม้ พอนายกบเล่ามาถึงตรงนี้ ผมก็แว่บขึ้นมาในใจว่า เคยได้ยินคนที่มีวิชาบางคนสามารถขึ้นไปนั่งบนใบกล้วยได้ เรื่องเล่ามันตรงกัน 2 คนแล้วสิ ปู่นายกบมีวิชามากมาย จนเป็นที่พึ่งของคนแถวนั้น มีอยู่วันหนึ่ง คนแถวบ้านนายกบ เด็กผู้พี่ได้เอาข้าวมาปั้นเป็นคำ ๆ ป้อนให้น้อง ก้อนข้าวนั้นเกิดไปติดคอน้องตายทันที ผู้เป็นแม่รีบวิ่งมาที่บ้านปู่นายกบ ปู่ถามว่าตายนานรึยัง แม่ตอบว่า เพิ่งตายเมื่อกี้นี่เอง พอตายก็รีบมาเลย ปู่นายกบรีบเดินทางไปที่บ้านเด็กคนนั้นทันที ตอนที่ไปแก้ไข ผมก็ลืมถามนายกบว่าปู่ไปทำอย่างไร แต่เด็กคนนั้นก็มีชีวิตรอดมาได้จนถึงปัจจุบัน เป็นที่น่าอัศจรรย์ใจยิ่งนัก

คราวนี้เพื่อนนายกบเป็นโรคงูสวัด เป็นที่เชื่อกันว่า หากวงของงูสวัดพันรอบเอวเมื่อใด เจ้าตัวก็จะตาย ตอนที่เพื่อนมาหานายกบ เหลืออีกนิดเดียว วงงูสวัดก็จะพันรอบเอวแล้ว ปู่ก็ให้ผู้ป่วยไปเอาใบกระท้อนที่หล่นอยู่ใต้ต้น โดยมีข้อแม้ว่า ให้ไปเอาใบที่หงายอยู่ หลังจากทำพิธีรุ่งขึ้นเพื่อนนายกบบอกว่า วงงูสวัดหายไป นับวันนับคืนค่อย ๆ หายไป จนหายเป็นปกติ ปู่เคยมีเรื่องกับคนอื่น ก็ได้ใช้วิชาไสยศาสตร์ ทำให้ฝ่ายตรงข้ามถึงตายมาแล้ว ย่านายกบเล่าให้ฟังว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งปู่เสกอะไรสักอย่างวิ่งขึ้นหลังคาไป เหมือนกับมีชีวิตยังไงยังงั้น นายกบไปพบบานประตูหลาย ๆ บาน ที่พอเราเปิดประตู ประตูก็จะพับแต่ละบานเข้าหากัน เป็นลักษณะไม้ของบ้านโบราณ ปัจจุบันไม่มีประตูแบบดังกล่าวแล้ว นายกบก็เอามากางเป็นที่กั้นห้อง ปรากฎว่ามีผีนางตะเคียนสิงสถิตย์อยู่ในบานประตูดังกล่าว นายกบบอกว่าที่เค้ากล่าวกันว่าผีนางตะเคียนสวยเป็นผู้หญิง หามิได้เลย นางตะเคียนที่นายกบเห็นหน้าตาน่ากลัว เท่านั้นยังไม่พอมีผีผู้ชายอีกตนหนึ่งสิงสถิตย์อยู่ด้วย นายกบไม่สนใจผีนางตะเคียน แต่สงสัยผีผู้ชายมาจากไหน ก็ทำพิธีเขียนตัวอักษรบนกระดาษคล้ายผีถ้วยแก้ว แต่วิธีเล่นไม่เหมือนกัน วิธีของนายกบใช้นิ้วตรงส่วนที่เป็นเล็บไปแตะที่ก้นแก้วที่จะเดิน (หงายฝ่ามือ) ก็ถามว่าผีผู้ชายเป็นอะไรตาย ถ้วยแก้วก็เดินไปที่ตัวอักษร “ยิง” นายกบก็ถึงบางอ้อ มีเหตุการณ์ชายคนหนึ่งถูกยิงบริเวณหน้าบ้านนายกบ ซึ่งผ่านมาหลายปีมากแล้ว นายกบยังเล่าต่อไปว่า ปู่ได้เอาดวงของเขาไปผูกรวมกันกับของปู่ หากคนใดคนหนึ่งได้รับเคราะห์จะถึงแก่ความตาย ดวงของคนที่ไม่แข็งจะตายแทน มีอยู่คืนหนึ่งนายกบขี่มอเตอร์ไซค์ เมื่อมาถึงสี่แยกไฟแดงก็ชะลอรถ มองซ้าย มองขวา มองหน้า มองหลัง เพื่อความปลอดภัย เมื่อไม่เห็นรถก็ขับผ่านไป เสียงดังโครมสนั่น หลังจากนั้นนายกบก็หมดสติ มาทราบภายหลังว่ามีผู้ชายขับรถเก๋งด้วยความเร็วสูง ชนนายกบเข้าเต็มที่เลย ซึ่งคนขับรถเก๋งก็ไม่ได้หนีไปไหน อยู่ตรงที่เกิดเหตุนั่นแหละ เขาบอกว่าไม่เห็นนายกบเลย เขาก็เลยขับรถมาเร็วเต็มที่ โดยไม่แตะเบรคเลย เขาก็รับผิดชอบรถของนายกบ ซึ่งสภาพเสียใช้งานไม่ได้แล้ว เหตุการณ์ที่นายกบโดนรถชน แต่ไม่เป็นอะไรเลยนั้น ฝ่ายปู่ได้ตายแทน เนื่องจากดวงของนายกบแข็งกว่าปู่ ก่อนตายปู่รู้ตัวว่าจะตาย ก็ได้เรียกบรรดาลูกหลาน ญาติ ๆ มาดูใจกัน ก่อนตายปู่ร้องเพลง แล้วก็ตายไปดื้อ ๆ เสียอย่างนั้นแหละ ซึ่งตอนที่ปู่ตาย ก็เป็นเวลาเดียวกับที่นายกบโดนรถชน

สมัยวัยรุ่นนายกบนั้น จะเรียกว่าเกเรก็ได้ ซึ่งนายกบได้ไปเที่ยวในงาน เมื่อถึงงานก็มีเสียงปืนดังขึ้น 1 นัดยิงโดนใต้ราวนมของนายกบ เล่าถึงตรงนี้นายกบก็เลิกเสื้อให้ดูรอยกระสุน ซึ่งยังร่องรอยอยู่จนถึงปัจจุบัน นายกบนั้นไม่มีเรื่องกับใคร สันนิษฐานว่าคนยิงคงยิงวัยรุ่นที่ยืนอยู่หลังนายกบ เรียกว่านายกบไปขวางทางปืนก็แล้วกัน ทันทีที่สิ้นเสียงปืน เพื่อนนายกบก็มาเขี่ยลูกกระสุนปืน ซึ่งติดอยู่กับเสื้อนายกบ ยังเป็นลูกแดง ๆ หล่นไปบนพื้น นายกบบอกว่าปืนที่ใช้ยิงน่าจะเป็นปืนปากกา หากเป็นปืนทั่ว ๆ ไป นายกบคงตายไปแล้วล่ะ แถวบ้านนายกบมีแม่ค้าส้มตำมาขายของอยู่บริเวณนั้น ขาใหญ่คนดังประจำซอยก็ฉุดลูกสาวแม่ค้าส้มคำดื้อ ๆ ซะอย่างนั้นแหละ นายกบรีบวิ่งไปฉุดข้อมือหญิงสาวให้หลุดจากขาใหญ่ ตรงข้ามสถานที่ขายส้มตำเป็นป่า ขาใหญ่กะจะเอาไปข่มขืนในป่านั้น ขาใหญ่นี่ค้ายาเสพย์ติดด้วย เรื่องชั่ว ๆ มีครบ ขาใหญ่ก็หันมาพูดว่า “แน่เหรอ” นายกบรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็เอาปืนออกมา ขาใหญ่เห็นปืนก็กลายเป็นขาเล็กไปทันที รุ่งขึ้นให้เด็กมาขอโทษนายกบว่าเขาไม่รู้ว่านายกบเป็นใคร สมัยที่นายกบไปจีบภรรยา ตอนนั้นยังไม่ได้แต่งงานกัน ขณะที่นายกบอยู่ในบ้านแฟนสาว มีวัยรุ่นขี่มอเตอร์ไซค์มาเป็น 10 คัน มาร้องเรียกหาน้องของแฟน นายกบก็ออกไปรับหน้าว่า “ใจเย็น ๆ มาหาใครรึ” กลุ่มวัยรุ่นก็เรียกชื่อน้องแฟนบอกให้ออกมา นายกบบอกว่าเดี๋ยวนะ เดี๋ยวจะไปตามมาให้ ก็กลับเข้าไปเอาปืนในบ้านออกมา ขณะที่นายกบเดินออกมาเพื่อจะเปิดประตู บังเอิญลูกกระสุนปืนหล่นออกมาตกลงบนพื้น นายกบบอกว่าไม่เคยเห็นคนกลัวตายมากขนาดนี้มาก่อน ทันทีที่กลุ่มวัยรุ่นเห็นนายกบเอาปืนออกมา ต่างวิ่งขึ้นรถมอเตอร์ไซค์กันจ้าละหวั่น รีบบึ่งรถหายไปชั่วพริบตา

วันหนึ่งนายกบและครอบครัวไปซื้อของที่ตลาด ซึ่งด้านข้างตลาดเป็นคลอง ตอนที่เข้าไปในตลาด ก็เห็นเด็กวัยรุ่นชายหญิงเกาะแผ่นโฟมเล่นอยู่บริเวณริมฝั่งแม่น้ำ สักพักได้ยินเสียงคนร้องตะโกนว่ามีเด็กจมน้ำ ก็คือเด็กวัยรุ่นชายหญิงนั่นล่ะ ตอนนั้นนายกบกำลังอุ้มลูกอยู่ ก็รีบโยนลูกให้แฟนรับ กระโจนลงไปแม่น้ำทันที โดยไม่ได้ถอดเสื้อผ้าหรืออะไรทั้งสิ้น ก็ลงไปช่วยเด็กผู้ชายได้ ฝ่ายพ่อแม่นายกบเห็นลูกกระโดดลงแม่น้ำเช่นนั้น ทั้งสองคนก็กระโดดลงไปช่วยเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่ง พอนำขึ้นฝั่งได้ เด็กผู้ชายที่นายกบช่วยยังมีสติอยู่ แต่เด็กสาวหมดสติแล้ว ก็ทำการปฐมพยาบาลกัน จนฟื้นคืนสติขึ้นมา ทราบว่าเด็กทั้งสองคนหนีพ่อแม่มาเล่นน้ำโดยเกาะแผ่นโฟม แต่เล่นเพลินแผ่นโฟมมันลอยไปกลางแม่น้ำ แล้วเกิดลื่นหลุดจากแผ่นโฟม ก็เลยทำให้จมน้ำทั้งสองคน นายกบบอกว่าน่าแปลก คนยืนมองดูอยู่ประมาณ 60 คนได้ แต่ไม่มีใครคิดจะลงไปช่วยสักคนหนึ่ง

คราวนี้มาถึงที่ทำงานของนายกบบ้าง นายกบไปฝึกทดลองงานที่ท่าเรือแห่งหนึ่ง  เหลืออีกสัปดาห์เดียว ก็จะครบการทดลองงานแล้ว แต่มีเหตุการณ์คนงานพม่าถูกเครื่องจักรบดนิ้ว นายกบก็พาไปส่งโรงพยาบาล แต่ทันทีที่พาคนงานพม่าจะไปขึ้น ผู้จัดการฝ่ายบุคคลเดินพูดไล่หลังมาว่า ออกนอกสำนักงานไม่ได้ ต้องขออนุญาตก่อน ฝ่ายลูกน้องผู้จัดการฝ่ายบุคคลก็เอาใจนาย มาจับไหล่นายกบไม่ให้ออกนอกสำนักงาน นายกบเลือดขึ้นหน้า อะไรกันคนกำลังจะตายเลือดไหลออกมากแล้ว จะพาไปส่งโรงพยาบาล กลับต้องขออนุญาตก่อน ต่อยโครมไปที่หน้าลูกน้องฝ่ายผู้จัดการฝ่ายบุคคลทันที ลูกน้องผู้จัดการนึกไม่ถึงว่าจะโดนแบบนี้ วิ่งหนีไปทันที นายกบก็บอกว่า ผมขอลาออกพร้อมกับกระชากบัตรประจำตัวที่หน้าอกขว้างลงกับพื้นทันที เพื่อนพม่า 2 คนก็ลาออกเช่นกัน ก็พาคนงานพม่าส่งโรงพยาบาลโดยรถของนายกบ ไม่ใช่รถของทางบริษัท เมื่อมาถึงโรงพยาบาล นายกบก็ฝากงานคนงานพม่าทั้ง 3 คนให้ทำงานที่บังกาโลในเกาะสมุย

อ้อ เล่าข้ามไปก่อนจะเกิดเหตุการณ์นี้ วันหนึ่งมีเรือลำใหญ่มาใช้บริการของที่นี่ มีชายคนหนึ่งมาเดินอยู่ในบริษัท ทุกคนต่างคิดว่าเป็นลูกจ้างของเรือลำนั้น ก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่นายกบกลับสวัสดีให้การต้อนรับชายคนนั้น ชายคนนั้นก็สอบถามนายกบ ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นว่าจะซื้ออะไรที่ไหน จนเค้าประทับใจในความเอื้ออาทรของนายกบ พอวันสุดท้ายที่จะเอาเรือกลับเข้า กทม. ชายคนนี้แต่งชุดเต็มยศมาเลย เพราะเค้าจะนำเรือกลับแล้ว ต้องแต่งเครื่องแบบ ทุกคนต่างตกตะลึงไม่คิดว่าชายคนนี้เป็นเจ้าของเรือ ชายคนนี้ประทับใจนายกบมาก เลยให้บัตร VIP มา 1 ใบพร้อมกับบอกว่า บัตรนี้มีราคา 1 ล้านบาท แต่ไม่ให้เป็นเงิน แต่ให้ไปเที่ยวกับเรือสำราญลำใหญ่ขนาดแมนชั่น 1 หลัง มีหลายชั้น ทุกคนที่ขึ้นเรือลำนี้ไม่ต้องพกเงิน เพราะบัตรมันมีมูลค่าภายในตัวของมันเอง นายกบก็พาครอบครัว พ่อแม่ลูกไปลงเรือสำราญ ทันทีที่ขึ้นเรือจะมีพนักงาน 2 คนจะคอยดูแลครอบครัวนี้ตลอด 24 ชม.ก็ว่าได้ เพราะหากครอบครัวนี้เป็นอะไรไประหว่างอยู่บนเรือ บริษัทต้องชดใช้ด้วยเงินเป็นล้านเช่นกัน คนธรรมดาไม่มีสิทธิ์มาขึ้นเรือลำนี้ ต้องเป็นคนมีเงินมาก เจ้าของบริษัทใหญ่ ส่วนใหญ่บนเรือลำนี้จะมีฝรั่งประมาณ 80% นอกนั้นเป็นคนไทย นายกบความรู้น้อย ภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่องเลย ถึงตอนสั่งอาหาร รายการอาหารเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด นายกบก็ให้พนักงาน 2 คนนั้นอ่านและแปลให้ฟัง นายกบมาติดใจตรงกุ้งล็อบสเตอร์ มันคืออะไรหว่า พอพนักงานอธิบาย นายกบก็สรุปว่ามันคือกุ้งตัวโต ๆ ใช่ไหม คราวนี้พนักงานถาม จะให้เอาไปทำแบบไหน นายกบก็คิดไม่ออก ตัวเองก็เคยกินแต่ของบ้าน ๆ ธรรมดา อาหารหรูเช่นนี้ไม่เคยกินมาก่อน ก็บอกว่าก็ทำง่าย ๆ ก็แล้วกัน เอาผัด !!! พอถึงตอนสั่งเครื่องดื่ม พนักงานถามจะสั่งอะไร เหล้า เบียร์ ไวน์ นายกบนับถือไสยศาสตร์ มีข้อห้ามว่าห้ามกินเหล้า ก็เลยบอกว่าเอาโค้กก็แล้วกัน พนักงานอมยิ้ม พร้อมกับกล่าวว่า บนเรือลำนี้ไม่มีโค้ก แต่เอาเป็นน้ำผลไม้ซ่าก็แล้วกัน ถึงตอนกลางวันมีการล่องเรือ พายเรือคายัค นายกบนุ่งกางเกงขาสั้น กระโดดจากเรือลงน้ำทันที เป็นที่ฮือฮาและแปลกใจของทุกคนบนเรือ เพราะไม่มีใครทำแบบนี้มาก่อน พอนายกบพายเรือ พนักงานคนที่ 1 ก็จะพายเรือเช่นกัน เคียงข้างคอยดูแลความปลอดภัยให้ พนักงานคนที่ 2 จะขับเจ๊ตสกี หากมีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้น จะได้รีบพากลับเรือ พอกลับมาถึงเรือ อาบน้ำล้างตัวสิ พอเข้าไปในห้องน้ำ ปรากฎว่าห้องน้ำราบเรียบ ไม่มีปุ่มอะไรทั้งสิ้น เอาล่ะสิ ใช้ยังไงหว่า ก็ไปถามพนักงาน 2 คน พอได้รับคำตอบก็อาบน้ำ พอจะปิดน้ำ เอ๊ะ !!! ลืมถามไปว่าปิดยังไง ตัวเองก็ล่อนจ้อนอยู่ในห้องน้ำ ก็บอกให้แฟนออกไปถามว่าปิดน้ำ ปิดยังไง ทันทีที่ขึ้นเรือ เสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัว ทุกอย่างใช้ของบนเรือทั้งหมด บนเรือสามารถกินได้  24 ชม. อยากจะกินอะไร ตอนไหน กดปุ่มจากในห้องนอนเราได้เลย พนักงาน 2 คนซึ่งพักอยู่ห้องตรงข้ามห้องเราจะเข้ามาถามว่า ต้องการอะไร บริการเค้ายอดเยี่ยมจริง ๆ พอถึงตอนจะกลับมีการประเมินผลการปฏิบัติงานของพนักงานทั้ง 2 คน ซึ่งคะแนนประเมินนี้สามารถเปลี่ยนเป็นเงิน เป็นผลดีแก่พนักงานทั้ง 2 คน

อ้อ !!! เล่าข้ามไป ขณะอยู่บนเรือมีครอบครัวหนึ่ง พ่อแม่ลูกเช่นกัน เป็นเจ้าของรีสอร์ทที่เชียงราย เช่าเครื่องบินบินตรงจากเชียงรายมาเกาะสมุย เขาก็ถามนายกบว่า น้องทำงานอะไร นายกบตอบตามตรงว่า ผมมีอาชีพเป็นช่างซ่อมหลังคา เจ้าของรีสอร์ทหัวเราะใหญ่ เออ !!! นายกบนี่มีอารมณ์ขัน คุยตลก เจ้าของรีสอร์ทถามต่อ อาชีพเสริมล่ะ นายกบก็บอกชื่อบริษัทไป อ้อ !!! ยังงี้ค่อยยังชั่ว ชื่อบริษัทช่วยไว้ ค่อยน่าฟังหน่อย พอจะลงจากเรือ พนักงาน 2 คนถามว่าจะให้ไปส่งที่จอดรถยนต์ตรงไหน นายกบบอกว่า ผมมารถ บขส. ที่วิ่งระหว่างสุราษฏร์ธานีกับเกาะสมุย พนักงานก็ งง !!! อะไรกัน คนมาใช้บริการเรือลำนี้ นั่งรถ บขส. มาลงเรือ สรุปผลค่าใช้จ่ายครอบครัวนายกบ แม้นว่าใช้จ่ายอย่างเศรษฐกิจพอเพียง เพราะไม่รู้ว่าสั่งอะไรบ้าง รวมเป็นเงินทั้งสิ้น หมื่นกว่าบาท บัตรนี้จะหมดอายุเมื่อเราใช้จ่ายถึง 1 ล้านบาท ไม่ได้หมดอายุโดยระยะเวลา

สุดท้ายนี้ขอความสุขสวัสดีจงมีแก่ทุกท่านเทอญ....