พอดีว่าผมสวดมนต์ไหว้พระ ซึ่งปกติไม่ได้ทำทุกวันหรอกนะครับ วันนี้เป็นวันหยุดก็เลยสวดตอน 2 ทุ่มกว่า ๆ ก็ทำวัตรเย็นธรรมดานี่แหล่ะ ก็เรียกน้อง ๆ ทั้งหลายให้มาสวดด้วยกัน พอสวดไปถึงบทสรรเสริญพระสังฆคุณ เราก็จะระลึกตามไปถึงพระอริยสงฆ์ที่เรานับถือศรัทธา หนึ่งในนั้นย่อมต้องเป็นหลวงปู่แย้มแน่นอน ปรากฎว่าอะไรรู้มั๊ยครับท่านผู้ชม ปรากฎว่า มีมือเย็น ๆ มาจับที่ข้อเท้าขวาของผมครับ ผมนั่งยิ้มเลย ดีใจที่น้องเค้ามาร่วมรับอานิสงฆ์กับเรา ก็เลยมโนภาพให้เค้าเกาะต่อ ๆ กันไปทุกตน เพราะเราไม่รู้ว่าตนที่จับขาเราอยู่เป็นตนไหน ลักษณะจะเป็นการสัมผัสเหมือนมือคนมาจับเรานี่แหล่ะ แต่กึ่งเย็นกึ่งอุ่น และสัมผัสเบา ๆ ไม่ได้บีบจนหนักมือครับ พอสวดมนต์เสร็จผมก็นั่งสมาธิสักพักนึง แต่นั่งแบบอานาปานสติก่อนในช่วงแรก และด้วยความอยากรู้เลยกำหนดจิตเพ่งไปที่กุมาร เพราะอยากพยายามจะติดต่อกับเค้ามาก พอมาก ๆ ขึ้นรู้สึกเหมือนโลกจะหมุน ก็มีเสียงตะกุกตะกักหลังหิ้ง จนเราสะดุ้ง (การที่สะดุ้งเพราะจิตมุ่งไปแต่ที่กุมารอย่างเดียว เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำเลยจริง ๆ) พอเป็นเช่นนี้ก็เลยหยุด และก็ขอขมาพระ และออกสมาธิ เตรียมจะขึ้นห้องนอน ปรากฎว่าพอปิดไฟแล้วเห็นเป็นแสงสีขาวพุ่งใส่หิ้งกุมารอย่างเร็ว ตกใจอีกแล้ว สะดุ้งเฮือกเลย เพราะเป็นคนขวัญอ่อนมาก ๆ ลักษณะหิ้งกุมารคือจะอยู่ที่ชั้นลอย และจะมีแสงไฟจากภายนอกสอดเข้ามาเล็กน้อย แต่เป็นคนโรคจิตตรงที่ว่า ชอบเดิน ชอบอยู่ในที่มืด ๆ จนชินเสียแล้ว