1. จะให้กี่อย่างก็ได้ แล้วแต่กำลัง โอกาส และความเหมาะสมของตัวท่านเอง อย่าไปกังวลมากนัก เรากินอะไร เค้าก็กินไปด้วยกับเรา อย่าคิดมากครับ เห็นหลายคนกังวลเหลือเกินเรื่องถวายอาหาร คนโบราณจริงๆ นะ เค้าไม่ได้ตั้งหิ้งถวายด้วยซ้ำ ใช้วิธี ก่อนกินอะไรก็ตาม ตัดทิ้ง เททิ้งลงดินก่อน เป็นการเลี้ยงกุมาร แล้วคนค่อยกินครับ เทียบกับสมัยนี้ เราตั้งถวายให้ถือว่าดีมาก ๆ แล้ว กุมารเค้าไม่ได้ลำบาก ตุเลงตุเลง เหมือนสมัยก่อน

ส่วนเรื่องการสวดคาถานั้น การที่ท่านให้ตั้งนะโม 3 จบ ก็เพื่อระลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านให้ว่าบ่อย ๆ ก็เพื่อความเป็นสิริมงคล ต่อการสวด หรือกระทำการต่าง ๆ ความหมายนั้นคือ

นะโมตัสสะภควโต - ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น

อะระหะโต  - ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส

สัมมาสัมพุทธัสสะ  - ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง

นี่คือความหมายของการตั้งนะโมฯ ที่มีคนสงสัยกันมากมายเหลือเกินว่า ควรตั้งใหม่หรือไม่ ตั้งนะโมก็เหมือนตั้งสติให้ระลึกถึงพระพุทธเจ้าครับ ลองพิจารณาดูว่า ถ้าจะสวดแล้วไม่มีสติ ก็ตั้งนะโม ก่อนสวดครับ

2.  ถวายของไม่จำเป็นต้องสวดคาถาครับ ไม่มีเหตุจูงใจให้สวด เพราะแค่การจุดธูปบอกกล่าวก็ถึงแล้ว

3.  พระสีสะแลงแงง เป็นชื่อเรียกเท่านั้น จริงแล้วก็คือพยนต์ชนิดหนึ่งนี่เอง คุณสมบัติและข้อดีของพยนต์คือ จะสามารถกระทำการแทนผู้ใช้ได้ แต่คนที่จะใช้ได้สำฤทธิ์ผล หรือสำเร็จหรือไม่นั้น ต้องขึ้นอยู่กับการบำเพ็ญทาน การสร้างบารมี และที่สำคัญที่สุดที่จะขาดเสียไม่ได้ สำหรับคนเลี้ยงกุมารทอง หรือคนที่บูชาพระสีสะแลงแงง และใช้ผ้ายันต์นี้ในการต่าง ๆ คือ "ต้องมีสัจจะ" ต้องฝึกสัจจะ ให้เกิดวาจาสิทธิ์ จะผิดคำพูด พูดปด พูดให้ร้ายคนอื่นไม่ได้ สิ่งที่พูดต้องเป็นความจริง และพูดอะไรแล้วต้องทำให้ได้ ถ้าสามารถทำได้แล้ว จะใช้อะไรก็สามารถใช้ได้ตามใจปราถนาครับ ที่คนไม่นิยมบูชาพยนต์เพราะใช้ไม่ได้ผล ใช้ไม่ถูกทาง แต่ถ้าคนที่ใช้ได้อย่างเหมาะสม หรือเรียกว่าใช้เป็นแล้ว พยนต์ก็เหมือนโคลนนิ่งที่ทำหลาย ๆ อย่างแทนเราได้อย่างสบาย ๆ