รูปนี้เป็นลายมือหลวงปู่ฉาบ/ ตำราภิกขุณี

ดังจะเห็นได้จากยันต์”ภิกขุณี”ของหลวงพ่อฉาบ วัดคลองจันทร์ จังหวัดชัยนาท และคติ “หัวด่านนอโม”!!!

  จากปากคำของศิษย์ใกล้ชิดว่า วิชานางพิมนี้ หลวงพ่อ อั๊บ ได้วิชามาจากแถบจังหวัดสุรินทร์ดังนั้นจึงมีข้อสันนิษฐานเบื้องต้นว่าวิชานี้เป็นของเขมร!!!??? หลวงพ่อ ท่านให้ชื่อใหม่ว่า นาง พิม

ข้อต่อที่สำคัญคือ ครู...ใหญ่  ต้องปลุกท่านด้วยเหล้าขาว ทาปลุกที่รูปท่าน

                ความหมายพิเศษทางไสยศาสตร์?

ทางเขมรนี้ถือแม่เป็นครู  เหมือนที่รับรองในพระบาลีที่แปลว่า “แม่คือครูคนแรกของลูก”

 ในไสยศาสตร์ไทยก็เช่นกัน สำนักใหญ่ระดับเขาออ้ก็รองรับไว้

ดังที่ อ.ชุม ไชยคีรี นักวิชาการเขาอ้อ และเจ้าสำนักกุญแจไสยศาสตร์ได้รับรองว่า  หัวด่าน นอโมนี้ ใช้แยกศิษย์กับอาจารย์ ใครไม่รู้ไม่อาจเป็นอาจารย์ได้ และหากไม่รู้ก็ไม่อาจทำวิชาให้สำเร็จได้

  ดังนั้นในสายนี้จึงนิยมนำ รูปหัวด่านนอโมมาเขียนเพื่อรองรับพระเวทย์ เพื่อให้เกิดความศักดิสิทธิ์

  หรือในตอนคัดลอกต่อวิชากันต้องเขียน”หัวด่าน”หรือฟองมันฟันหนู และปิดท้ายด้วยตัว “ดีละ”, “ตัวไปด้วยดี” หรืออังคั่น โคมูตร อันเป็นเครื่องหมายวรรคตอนโบราณ

  หากพินิจให้ดี ตัว “หัวด่านนอโม”(ฟองมันฟันหนู) คือรูป “โยนี”

ที่สำคัญอันเป็นข้อต่อคือ  ท่านให้เสกเหล้ากิน

เป็นวิชาอาพัดเหล้านั่นเอง พอจะเห็นความเกี่ยวพันกันหรือยัง

(นางพิม,ครู..ใหญ่ ก็นิยมสักที่ต้นขา พระศรีฯก็เอาผ้ายันต์ผูกต้นขาเช่นกัน จนเกิดวลี”ผูกต้นขาขึ้นหาสาว)

สำแดงของวิชาผู้นั้นจะแสดงท่าทางเอนเอียงยืนไม่ตรง ดังพระสะแร่งแง่ง (ไม่รู้เพราะวิชา หรือเมาเหล้า)

           ที่มาของพระสะแร่งแง่ง

ที่เขาว่าพระสะแร่งแง่ง ต้องเดินเอียง นั้น แสดงว่าต้องมีต้นแบบแน่นอน!

ถ้าวิชานี้เป็นของเขมรจริง เราลองไปใกล้เขมรให้มากขึ้นอีกดีกว่า!

  อัตตะปือ เป็นแขวงหนึ่งในประเทศลาว ติดกับแขวงจำปาสัก

ถิ่นนี้ลาวเขาเชื่อว่าเป็นแดนแห่งไสยศาสตร์ มนต์ดำ อุดมด้วยยาสั่ง

“ถนำปะปุล” เพราะใกล้แดนหมอผีเขมรนี่เอง

 พบคนเฒ่าบางคนมีวัตถุประหลาด ถักลวดไว้ติดตัว รูปร่างเหมือนเขียด บิดเบี้ยว เขาเรียกว่า” สะแร่งแง่ง” ถามถึงที่มาก็ทราบว่า

ต่อแดนเขมร(ลาวว่าเป็นที่ของลาว)ทางตะวันออกเฉียงใต้ มีเทวาลัยเก่า

จำพวกปราสาทหิน มีรูปจำหลักรูปหนึ่ง เป็นนางอัปสร หรือเทวีอะไรสักอย่าง เธอทัดดอกไม้ที่หู ทำนาฎลีลาอยู่  ขาของเธอแยกออก (เหมือนโก่งขา)ยกขาขางนึงสูงกว่าพื้นนิดหน่อย

 รูปสลักหินนี้วางเอนกับพื้น จึงดูผู้หญิงในแผ่นหินเอนตัวยกขาชี้ขึ้น

   รูปสลักนี้มีความศักดิ์สิทธิมากมีคนมาบนบานสักการะ  และบริเวณนี้

 มีกรุพระที่คนนำไปติดตัวและเกิดประสบการณ์มากในยุคสงครามอินโดจีน  พระอยูในกรุกดทับกันนานจนรูปบิดเบี้ยวเหมือนเขียด

จึงทำให้อาการบิด และเอียง เป็นภาพลักษณ์ของพระสะแร่งแง่ง

   ที่เรียกว่าพระสะแร่งแง่ง ก็เพราะ สะแร่ง เป็นชื่อของดอกไม้ที่ทัดบนหูของนางอัปสร นั้นเอง!!

            ผมไม่ขอสรุปอะไรแต่จะขอทิ้งคำถามต่างๆไว้แทน

         พระศรีสะแร่งแงง กับพระสะแร่งแงง  จะเป็นอันเดียวกันหรือไม่?

      เป็นไปได้หรือไม่ว่ายันต์พระศรีฯจะคลี่คลายมาจาก อาทันฮี และพระสะแร่งแง่งจากจำปาสัก?

  ที่ว่าหลวงปู่เต๋ เ เคยเรียนวิชาจากครูเขมร อดีตแม่ทัพนั้น ท่านได้วิชาอะไรมา?

 ทำไมทั้งสามวิชาจึงต้องใช้เหล้ามาเป็นกระสาย?

อ่านเพลินเกินห้ามใจครับ {icon4}  ยังมี พระสีฯ ฝั่งลาวด้วยนะครับ

โดย อาจารย์ปุ้ม วัดศาลาแดง เลี้ยงด้วยเหล้าเหมือนกัน

และทางเหนือของประเทศไทย ใช้พระสี กันเยอะเหมือนกันครับ เป็นทางยันต์มหาเสน่ห์ ประเภท ยันต์อิ๋นคู่ ยันม้าเสพนาง ยันต์แม่เป๋อ

รวมถึง แม่เป๋อ ที่ต้องใช้น้ำกาม เป็นเครื่องเส้น ด้วยเช่นกัน

ท่อนนึงของคาถา ว่า   " โอม พระสี กูจะขัดราศีขึ้นหน้า ใครเห็นใครทัก ใครเห็นใครรัก " ซึ่งก็น่าจะหมายถึง พระสีฯ เช่นกัน

และลักษณะการสร้างพระสี  ก็ใช้ผ้าอาถรรพ์เหมือนกันครับ

พี่สิงห์ ไตรมาส จะไปวัดไหมครับ พรุ่งนี้ อยากรู้จักตัวจิง อิอิ