ส่วนตัวผมเองเชื่อครับว่ากุมารทอง พกพารุ่น95 นี้มีตัวมีตนจริงๆครับ และผมคิดว่าเป็นรุ่นที่น่าเก็บไม่แพ้รุ่นใหญ่ที่กําลังโหยหากันในวงการกุมารทองสายวัดสามง่าม ส่วนตัวผมมีประสบการณ์กับรุ่นนี้คือ พอได้มาจากวัดสามง่ามมาถึงบ้านผมก็จัดแจงว่าจะผูกผ้าสามสีให้ที่เอวขององค์กุมารทอง แต่ต้องมีคนจับองค์กุมารทองให้ถึงจะผูกได้ผมจึงจับขึ้นมาแล้วส่งให้หลานผมช่วยจับให้ แต่พอหลานผมจับองค์กุมารทองแล้วก็ต้องรีบวางเกือบจะทิ้งทันที หน้าของหลานผมเสียแล้วก็สบัดมือข้างที่จับองค์กุมารทองแล้วก็ถาม ผมว่าทําไมร้อนมากพร้อมกับเอานิ้วชี้มาดูผมดูก็เป็นจุดแดงๆครับ และผมก็ให้ช่วยจับอีกครั้งพอครั้งนี้หลานก็กล้าๆกลัวๆ ก็เอานิ้วชี้มาแตะๆที่องค์กุมารทองก่อนแล้วผมก็ถามว่าร้อนไหม คราวนี้บอกไม่ร้อนก็ทําการผูกผ้าสามสีได้ตามที่แนบรูปมาให้ดูแต่ผมมี 2 องค์น่ะครับ

เอ๊า....อยากจะฟังก็จะเล่าให้ฟังกัน...เชื่อไม่เชื่อก็สุดแล้วแต่ครับ....

เมื่อประมาณอาทิตย์กว่าที่ผ่านมามีอยู่คืนหนึ่งผมเกิดปวดฉี่ขึ้นมาอตนนั้นเป็นเวลาประมาณตี 2 กว่าๆ เพราะผมดูนาฬิกา ก่อนที่จะเข้าห้องนําที่ชั้นบน ผมลืมบอกไปว่าห้องพระผมจะอยู่ห้องเดียวกันกับ โต๊ะหมู่บูชากุมารทอง และห้องพระก็อยู่ที่ชั้น 2 เหมือนกัน พอผมเริ่มฉี่ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กก็หลายเสียงผมก็กลั้นฉี่ไว้เพื่ออยากฟังเสียงให้ชัดเจน แต่ก็ไม่มีเสียงหัวเราะใดๆ พอเริ่มฉี่อีก ก็มีเสียงหัวเราะอีกพอผมจัดการธุระเสร็จเสียงหัวเราะก็หยุดไปจนผมออกมาแล้วเปิดไฟในห้องพระและก็ไปนั่งหน้าโต๊ะหมู่บูชากุมารทองแล้วก็มองกุมารทองทุกๆองค์ที่อยู่บนโต๊ะหมู่ในใจผมก็บอกว่าถ้ามีจริงให้หัวเราะให้ได้ยินชัดเจนด้วยก็ไม่ยอมหัวเราะผมก็กลับมานอนเช่นเดิม...ก็ไม่กลัวครับ เฉยๆ แต่ผมคิดว่าใช่แน่นอนครับ

เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีเรื่องเล่าให้ฟังอีกครับมีอีกหลายเรื่อง ให้โอกาศเพื่อนๆได้เล่าให้ฟังบ้างครับ....เพื่อไม่ให้เหงา....ถ้าคิดจะรักกุมารทองอย่ากลัวกุมารทอง...ถ้าเลี้ยงกุมารทองสักวันต้องมีเจอกุมารทองนี่เป็นสิ่งที่แน่นอนครับ....

วันนี้จะเล่าตามคําสัญญาที่ให้ไว้เมื่อวานนี้ (10/01/2552) เชื่อไม่เชื่อโปรดใช้วิจารณณาญ อย่าหลงงมงาย อย่าเชื่อในสิ่งที่ตัวเองยังไม่ประสบ

เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อประมาณ 3-5 เดือนที่ผ่านมาหรือไม่ก็ประมาณเดือนตุลาคมครับถ้าจําไม่ผิด คือ เรื่องเกิดตอนประมาณ 19:00 น.กว่าๆผมอยู่ในห้องนั่งดูทีวีอยู่ที่ชั้นลอย(ในห้องผมเอง) แต่ห้องพระของผมจะอยู่ที่ชั้น2 ของบ้าน ถ้าจากห้องของผมก็ต้องเดินขึ้นไปอีกชั้นถึงจะถึงชั้น2 คุณแม่ผมอยู่ชั้นล่างก็จะเดินขึ้นมาคุยกับผมพอคุณแม่เดินมาที่หัวบันใดข้างล่างแล้วมองขึ้นมาก็เห็นเท้าเด็กวิ่งอยู่ที่หัวบันใดชั้นลอย (หน้าห้องผม) และคุณแม่ผมก็เดินขึ้นบันใดมาชั้นลอยแล้วสายตาคุณแม่ก็มองไปที่หัวบันใดข้างบนชั้นที่2 (ชั้นห้องพระกับกุมารทอง) ก็เห็นเป็นเท้าเด็กวิ่งเข้าไปทางห้องพระ คุณแม่ก็มาเล่าให้ผมฟังว่าครั้งแรกคิดว่าเป็นลูกชายของผม แต่ลูกชายของผมก็ดูทีวี อยู่ในห้องกับผมไม่ออกไปไหน ตั้งแต่นั้นมา คุณแม่ของผมก็เกรงใจๆกุมารทองที่ผมเลี้ยงไว้มากคือ เวลาขึ้นมาไหว้พระจะไม่มองโต๊ะหมู่ที่บูชากุมารทองอย่างเต็มตาคุณแม่ผมบอกว่า กลัวจะออกมาให้เห็นอีก รีบไหว้พระเสร็จก็จะรีบลงทันที

หมายเหตุ : อย่าเชื่อมากจนเกิดงมงาย นี่เป็นแค่เรื่องเล่าจากผมถ้าไม่เกิดกับตัวเองอย่าเชื่อ แต่ส่วนตัวผมเองเคยประสบก็เชื่อบ้างเป็นธรรมดาแต่ไม่เคยงมงาย พรุ่งนี้จะมีเรื่องเล่าให้ฟังต่ออีกถ้ามีเวลา