ประสบการณ์ธุดงค์ของท่านเจ้าอาวาสที่ผมไปปฎิบัติธรรมอยู่ อย่างกรณีบ้านโยมเลขา บ้านของโยมเลขา เป็นที่รู้กันในหมู่พระธุดงค์สายนี้ เมื่อมาถึงบ้านโยมเลขา จะต้องมาปักกลดที่นี่ เพราะโยมเลขาแจ้งความประสงค์อยู่แล้ว โดยกฎของพระสายนี้ขณะเดินธุดงค์จะไม่เข้าพักอาศัยใต้ชายคาหลังคาบ้าน โยมเลขาก็เลยเอาหลังคาออกเสีย เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ท่านเจ้าอาวาสธุดงค์ ครั้งนี้ก็เช่นกันเมื่อท่านเจ้าอาวาสเดินธุดงค์ไปถึงบริเวณบ้าน โยมเลขาก็ให้สามีไปถอดหลังบ้านออกเสีย ปรากฎว่าเกิดสิ่งอัศจรรย์หลังคาบ้านที่จะต้องใช้แรงคนถอดออก มันถอดออกเองโดยไม่มีใครมีถอด เพราะทั้งบ้านมีแค่โยมเลขาและสามีเค้าเท่านั้นเอง.......คราวนี้มาถึงโยมพรบ้าง เมื่อท่านเจ้าอาวาสเดินธุดงค์ไปถึง โยมพรก็ปรารถนาจะถวายอาหารแด่เจ้าอาวาสในขณะท่านเดินธุดงค์อยู่ แต่เนื่องจากรถของโยมพรจอดทิ้งไว้สองเดือนแล้ว ก่อนที่จะเอารถออกทุกครั้งจะต้องทำการชาร์ทแบตเตอรี่ก่อน แต่ครั้งนี้โยมพรเธอทราบข่าวกระทันหัน เลยไม่ได้ชาร์ทแบตเตอรี่รถยนต์ โยมพรเลยทำสิ่งที่ทุกคนไม่ทำ โดยพูดกับรถยนต์เลยว่า ขอให้รถยนต์ติดเครื่องด้วยเถิด จะได้ไปถวายภัตตาหารแด่ท่านเจ้าอาวาส หากเครื่องไม่ติดคงจะไม่มีโอกาสดี ๆ แบบนี้อีกแล้ว แล้วโยมพรก็สตาร์ทรถ สิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้ก็เกิดขึ้น รถที่จอดทิ้งไว้สองเดือน หมอแบตต้องชาร์ททุกครั้งก่อนออกรถก็ติดขึ้นมาทันที ........เรื่องที่สามเมื่อท่านเจ้าอาวาสธุดงค์มาถึงบ้านโยม เอบ้านโยมคนนี้ผมจำชื่อเค้าไม่ได้ครับ ปรากฎว่าพระพุทธรูปหน้าหิ้งบูชาภายในบ้านโยมคนนี้ ซึ่งมีอยู่ 3 องค์ มีพระพุทธชินราช, พระสิวลี, พระสังกัจจาย์ ได้หันหน้าไปทางทิศที่ท่านเจ้าอาวาสปักกลดอยู่ พอท่านเจ้าอาวาสธุดงค์ออกจากบ้านโยมคนนี้ ก็มีเพียงพระสิวลีที่หันกลับเหมือนเดิมเพียงองค์เดียว เป็นที่น่าอัศจรรย์ใจอะไรเช่นนั้น เรื่องทั้งสามโยมก็นำมาเล่าสู่กันฟังภายหลังเมื่อท่านเจ้าอาวาสกลับมาถึงวัดแล้ว ....ประวัติท่านเจ้าอาวาสสมัยทีท่านเป็นนักเรียนอาชีวะ ท่านมีสองภาคอยู่ภายในคน ๆ เดียวกัน ดูภายนอกก็เหมือนเด็กอาชีวะทั่ว ๆ ไป มีบทบู๊บ้างพอหอมปากหอมคอ ท่านเจ้าอาวาสพูดกับผมว่าหากสมัยท่านเป็นนักเรียนอาชีวะ หากผมได้เห็นท่าน ผมต้องรีบเดินออกห่าง ๆ ไม่กล้าสบตาท่านแน่ แต่อีกภาคหนึ่งท่านสนใจและจะนั่งสมาธิอยู่เสมอ ๆ ขณะนั้นท่านก็อยากจะมีความก้าวหน้าทางสมาธิ อ่านหนังสือประวัติพระอาจารย์มั่น  ภูริทัตโตแล้วมีความเลื่อมใส แต่หาอาจารย์สอนไม่ได้ เพื่อยกระดับจิตการนั่งสมาธิ ท่านเลยนั่งสมาธิขอบารมีพระอาจารย์มั่น โปรดมาแนะนำท่านด้วยเพราะจนปัญญาจริง ๆ หาใครไม่ได้อีกแล้ว แล้วก็ปรากฎว่าในสมาธิท่านเห็นฤาษีมาบอกกับท่านว่า \"เจ้าทำดีแล้ว ทำต่อไปเถอะ\" ท่านเจ้าอาวาสยังกล่าวอีกแล้วท่านยังจำหน้าฤาษีที่มาบอกท่านในสมาธิได้จนถึงขณะนี้ หน้าของฤาษีลักษณะคล้ายเซียน ฤาษีในที่นี้เป็นคนเป็น ๆ นะครับไม่ใช่รูปปั้น ...พระที่จะมาปฎิบัติธรรมที่วัดแห่งนี้ จะต้องฉันมื้อเดียว และในหนึ่งวันจะเดินจงกลมหรือนั่งสมาธิก็ได้ให้วันละ 4 ชั่วโมง คือวัดนี้เน้นการปฎิบัติครับ ....อ้อเล่าข้ามไปเมื่อท่านเจ้าอาวาสกลับจากธุดงค์มาถึงวัด ท่านก็เดินเข้าห้องน้ำ ซึ่งห้องนั้นสตาร์ทเตอร์ไม่มีคือมันเสียตอนที่ท่านเจ้าอาวาสออกธุดงค์ ความเคยชินท่านก็เปิดสวิทซ์ไฟ  ไฟฟ้ามันก็ติดอีก ท่านเพิ่งมาทราบภายหลังว่าไฟฟ้าหน้าห้องนั้นไม่มีสตาร์ทเตอร์ ........

          เมื่อปี 2542 ผมได้ติดต่อกับอาจารย์คนหนึ่งสมมุติว่าชื่ออาจารย์ใบไม้ก็แล้วกัน  อาจารย์ใบไม้เล่าว่าแกรู้จักกับอาจารย์อีกคนหนึ่งเก่งทางกุมารทองสมมุติว่าชื่ออาจารย์เสือก็แล้วกัน  อาจารย์เสือเป็นฆราวาสอายุประมาณ 60 ปี รูปร่างผอมสูง ผิวขาวได้นำหุ่นไม้แกะที่เลือกแล้วใส่ไปในขวด ความใหญ่ของขวดพอที่จะให้หุ่นเคลื่อนไหวได้ แล้วเอาน้ำเปล่า ๆ ขอเน้นน้ำเปล่า ๆ ไม่ใช่น้ำมันจันทร์หรือน้ำมันอื่นใดเลย เติมลงไปจนเต็มขวด จนกระทั่งหุ่นไม้นั้นลอยอยู่บนผิวน้ำตุ๊บป่อง ๆ อยู่อย่างนั้น เพราะหุ่นไม้เบามาก แล้วอาจารย์เสือก็เอามีดหมอชี้ตรงปากขวดห่างจากขวดประมาณ 1 คืบ แล้วว่าคาถา สักครู่หุ่นไม้นั้นจมลงสู่ก้นขวด เป็นอันเสร็จพิธี อาจารย์เสือพูดกับเจ้าของหุ่นผู้ที่ต้องการจะเป็นเจ้าของกุมารทองในขวดนั้น เจ้าของกุมารทองจะถามว่าจะขอกุมารทองพาไปอยู่ด้วย พอใจไม๊ หากกุมารทองพอใจจะพยักหน้า หากไม่พอใจก็ส่ายหน้า เมื่อมีการพูดคุยกันเป็นส่วนตัวระหว่างผู้ที่จะเป็นเจ้าของกุมารทองในขวดนั้นกับตัวกุมารทองในขวด เมื่อกุมารทองตกลงจะไปอยู่กับเจ้าของใหม่ ก็มาถึงขั้นต่อรองราคากัน เงินที่ได้นี้จะมอบให้อาจารย์เสือเป็นเครื่องไถ่ตัวเปลี่ยนเจ้าของ ผู้เป็นเจ้าของจะเสนอราคาไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่ราคา 1 บาท 2 บาท 3 บาท จนถึงหลักสิบ  ว่าไปเรื่อย ๆ จนกุมารทองพอใจก็จะพยักหน้า เป็นอันตกลงว่าค่าบูชากุมารทองเท่านั้น  ฉะนั้นค่าบูชากุมารทองของแต่ละคนจะไม่เท่ากัน บางคนอาจจะ 5 บาท บางคนหลักสิบ  บางคนหลักร้อย แล้วแต่ฐานะการเงินในกระเป๋าของแต่ละคน เพราะกุมารทองเขาจะรู้ฐานะทางการเงินในกระเป๋าของเจ้าของใหม่ ...

     บางวันมีคนนำกุมารทองมาเปลี่ยนน้ำมันจันทร์ใหม่เพื่อเพิ่มความชุ่มชื่น บางคนบอกว่าหากน้ำมันจันทร์แห้ง หรือสกปรก หรือมีสิ่งแปลกปลอมตกลงไปในขวด จะทำให้กุมารทองของเค้าอยู่ไม่เป็นสุข บางคนกุมารทองไม่สามารถที่จะสื่อกับคนอื่นได้นอกจากผู้เลี้ยงซึ่งเป็นเจ้าของ แต่เจ้าของเกิดไม่เป็นสื่อที่ดีกุมารทองติดต่อไม่ได้ กุมารทองเค้าก็จะเจ็บปวดทุกข์ทรมาน เพราะเมื่อกุมารทองผู้เปรียบเหมือนลูกเดือดร้อน ก็ต้องบอกพ่อแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น อาจารย์ใบไม้บอกว่าเลี้ยงผีที่อยู่ในขวดนี่ไม่ง่ายเลย

          การมาปลุกเปลี่ยนน้ำมันจันทร์ของแต่ละคน จะเห็นกุมารทองทำอะไรแปลก  เมื่อเปิดเพลงจังหวะเร็ว ๆ แม้นกระทั่งเพลงฝรั่ง กุมารทองก็จะเต้นรำในขวดเสียจนน้ำในขวดกระฉอก จนทุกคนที่เห็นกุมารทองของอาจารย์เสืออยากจะเป็นเจ้าของกุมารทองของอาจารย์เสือกันทุกคนก็ว่าได้

          ช่วงที่ผมติดต่อกับอาจารย์ใบไม้ในปี 2542 ผมยังไม่สดวกในการเดินทางมาในกรุงเทพฯนัก เลยไม่ได้ติดต่อ เมื่อปีที่แล้วผมอยากจะให้อาจารย์ใบไม้ติดต่อกับอาจารย์เสือ เพื่อผมจะเลี้ยงกุมารทองของอาจารย์เสือ ปรากฎว่าเบอร์โทรศัพท์ของอาจารย์ใบไม้ที่ผมมีอยู่เกิดติดต่อไม่ได้ ทราบแต่เพียงที่อยู่ของอาจารย์ใบไม้เท่านั้นเอง ไม่ทราบว่าอาจารย์ใบไม้จะย้ายที่อยู่ใหม่หรืออย่างไรไม่อาจทราบได้ น่าเสียดายจริง ๆ ........