ไม่ทราบได้อ่ะครับ เรื่องนี้

นานาจิตตัง โปรดใช้วิจารณญาณ {icon1}

เป็นรุ่นที่สร้างเมื่อ ปี 52 เหรอค่ะ กำลังอยากได้เหมือนกัน

ผมก็อยากมีไว้ซักองค์คับกุมารทองตะกรุดเงินหลวงพ่อสาครปี52คับใครมีแล้วไม่ได้บูชาขอเช่าซักองค์คับ

ลืมลงประสบการณ์ : (ออกตัวก่อนครับว่าปกติเป็นคนเล่นพระอยู่แล้ว แต่จะไม่เล่นสายที่มองไม่เห็น เพราะรู้สึกกลัวๆ) ผมเพิ่งได้พ่อพรายมา เมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้ว ได้มาแบบ งง มึนๆๆ ครับ ไม่รู้ว่าอาการไหน คือทีแรกผมไปหาดูพระร้านประจำที่รู้จักกับพี่เจ้าของร้าน และดูพระพิฆเนศไว้ กะว่าจะเช่ามาให้แฟนเพราะองค์เล็กดีก็ถามตกลงราคากัน ปกติ อยู่ๆๆ สายตาก็ไปเห็นพระที่วางในตู้เลยขอดู แต่รู้แล้วว่าที่ขอดูไม่ใช่พระแต่เป็นพ่อพรายกุมารทอง พอได้หยิบขึ้นดูในใจผมก็ชอบเลย ชอบแบบว่า อืมๆๆๆ ของดีนะเนียอยากได้ อยากเก็บ อะไรประมาณนี้ แต่ก็ยังไม่ได้คิดจะเช่าเพราะไม่รู้สายไหนอะไรยังไง เพราะไม่ได้เล่นของแบบนี้ เลยดูๆ พลิกหน้า พลิกหลัง ดูพอสังเขปและระหว่างที่ดูๆ ก็คิดนึกในใจบอก พี่แบล็ค (เป็นชื่อแรกที่ผมเรียกพ่อพรายสดๆ ณ ตอนนั้น) ไปว่าถ้าผมได้ในสิ่งที่ใจอยากได้ สมหวังในสิ่งที่ผมขอ ถ้าสำเร็จผมจะกลับมาเช่ากลับไปอยู่ด้วยที่บ้าน แต่ในใจเต็มไปด้วยความกลัว แล้วผมก็วางและคุยๆๆ กะพี่เจ้าของร้าน คุยไปคุยมา อีท่าไหนไม่รู้ผมถามราคาพ่อพรายกับพี่เจ้าของร้านว่า องค์เท่าไหร่ พี่เค้าเปิดมา 1500 ผมขอต่อ ด้วยความสนิทกันพี่เค้าเลยให้ 1200 สรุปจบที่ 1200 ผมก็ตกลง ขอตัวเดินไปกดตังค์ พอกลับมาผมก็เอาเงินให้พี่เจ้าของร้านและรับพ่อพรายมา และคิดว่าจะบอกพี่เจ้าของร้านว่า พระพิฆเนศงั้นผมยังไม่เอานะพี่ (แค่กำลังคิดว่าจะบอกพี่เค้า เพราะตังค์ไม่พอ) อยู่ดีๆๆ พี่เค้าก็ชิงพูดขึ้นมาว่า "เอาพระ พิฆเนศไปพี่ให้เอาไปฝากแฟนนะองค์เล็กๆ น่ารักดีเหมาะกับผู้หญิง เอาองค์ที่พี่เลี่ยมไปนั้นละจะได้เอาไปแขวนได้เลย" ผมยื่นยิ้ม งง ไปอยู่ 2วิ คือทีแรกเราตั่งใจจะมาเช่าพระพิฆเนศให้แฟน และในใจก็อยากได้ แต่อยู่ดีๆๆ พี่เจ้าของร้านก็ให้มาฟรีๆ แบบเกินคาก แค่นึกว่าอยากได้ ตอนนั้นเลยหันไปหยิบพ่อพรายขึ้นมาและขอบคุณเค้าที่ให้ได้ในสิ่งที่เราอยาก ได้ เลยเชื่อเลยว่า ขอแล้วได้ และ เร็วมาก แต่ทั่งนี้ทั่งนั้นครับผมก็อาจจะคิดไปเองว่าพ่อพรายช้วยให้สมหวังเพราะ พี่เจ้าของร้านกับผมสนิทกันพอสมควร พี่เค้าอาจจะให้ด้วยใจที่อยากให้ของเค้าเองหรืออะไร ผมไม่แน่ใจ แต่ได้มาแล้วรู้สึกดี รู้สึกว่าได้ของดีแบบบอกไม่ถูก คือปกตอผมเช่าพระมาก็หลายองค์แต่ก็ยังไม่รู้สึกเหมือนได้ของที่รักมาแบบนี้ มันแปลก และอธิบายยากครับ แค่รู้สึกแบบนั้น

ยังไม่จบครับ เย็นวันเดียวกัน ผมขับมอไซค์ไปรับแฟนที่สุขิมวิท ขับมาถึงแยกอโศก ผมขับมาทางตรงในช่องรถติดทั่งซ้ายและขวาอยู่ๆ เจอวินออกมาจากซอยคาวบอยตัดหน้าในระยะ 2 เมตร โอ้ยยยยยย ไม่เหลือครับผมเบรคสองมือแบบล้อตายและท้ายปัด ถ้าจำไม่ผิดผมน่าจะมาด้วยความเร็ว 30-40 ประมาณนะครับจำไม่ได้แน่นอน ผมไม่ได้หักล้อเลย กะว่าชนแน่เพราะวินพอออกมาทั่งคันเค้าพึ่งจะเหลือบมาเห็นผมที่มาทางตรง เค้าก็กดเบรคหมดเช่นกันและคว่ำลงกองที่พื้นทั่งคนและรถก่อนแล้ว ส่วนผมระยะมันไม่ห่างมากกะว่าชน ไม่ก็ทับแน่นอน เพราะล้อตายท้ายสะบัดแล้ว สรุป รถหยุดก่อนถึงรถวินที่คว่ำ ผมกระเดนออกจากรถแบบว่าโดนถีบออกไปข้างรถ แล้วรถผมก็ล้มแบบรถหยุด และล้มลงไปเอง ผมลงมากระแทกพื้นถนน จุก มึน ได้แผลที่หัวเข่ามาสองแผลแต่ไม่มีเลือกแค่ถลอกผองๆ และรถไม่เป็นอะไรนอกจากปลายเบรคถลอกและครอบท่อมีลอยถลอก แล้วคนแถวนั้นที่เห็นเหตุการณ์ก็เข้ามาช้วยยกรถ พาผมเข้าข้างทาง ส่วนรถเก๋งข้างซ้ายและขวา ไม่มีคันไหนเสียหายหรือ เป็นรอยเพราะทั่งมอไซค์และผม ไม่ได้ไปโดนรถเค้าเลย ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าเหตุการ์ที่เจอเกิดจากอะไร ไม่อยากเชื่อมโยงเพราะวันนั้นนอกจากพระที่ผมแขวนประจำปกติแล้ว ก็มีพ่อพรายที่ได้มาแล้่วขึ้นคอเลยในวันนั้น แต่ระหว่างผมขับมาจากบ้านถึงแยกอโศกผมรู้สึกว่าต้องเกิดอุบัติเหตุ ขับมาก็ระวังมาตลอดทางแบบรู้สึกว่า วันนี้ขับรถมันแปลกๆ รู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยอะไรประมาณนั้น สรุปว่าเจอแค่นี้ดีกว่าเจอหลักกว่านี้ครับ