วันนี้จะขอเล่าประวัติของโยมนอ แกเป็นผู้หญิงเดิมก็เลี้ยงวัวในทุ่งหญ้า พอหลวงตาน้อยและท่านประเสริฐไปปักกลดแถวนั้น แกก็มานั่งคุยด้วย ปรากฎว่าแกเลื่อมใสการปฎิบัติธรรมของสายนี้ แกก็ปฎิบัติเรื่อยมา ผลจากการปฎิบัติธรรม ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของแกดีขึ้นอย่างประหลาด จากที่ไม่ค่อยมีอะไร จนมีที่มีนามีบ้านมีทรัพย์สินอีกหลายอย่าง ชีวิตเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย จากนั้นแกก็เล่าให้ฟังเรื่องราวแปลก ๆ เดิมพ่อของโยมนอเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย หมอบอกว่าไม่กี่เดือนพ่อแกก็ต้องตายแล้ว  โยมนอทุกข์ใจเลยนำเรื่องดังกล่าวมาปรึกษาท่านปรมาจารย์ใหญ่สายนี้ ผมไม่ขอเอ่ยชื่อท่านนะครับ ท่านอาจารย์ใหญ่บอกว่าพ่อโยมนอไม่ตายหรอก แต่ให้โยมนอกลับไปปฎิบัติธรรมช่วยพ่อ พี่น้องโยมนอเป็นผู้หญิงทั้งหมดปฎิบัติธรรมทันทีเพื่อช่วยเหลือชีวิตพ่อ มันเป็นทางเลือกสุดท้ายแล้ว เพราะผลการรักษาทางการแพทย์ไม่ได้ผลแล้ว  จากการปฎิบัติธรรมโยมนอพบแสงสว่างของชีวิต จนกระทั่งโยมนอสร้างบ้านสองชั้นกลางทุ่งนา เพื่อให้พระธุดงค์มาปฎิบัติธรรมที่บ้านหลังนี้ เมื่อว่างเว้นจากพระ โยมนอก็มาปฏิบัติธรรมที่บ้านหลังนี้เช่นกันเมื่อว่างเว้นจากภารกิจประจำวัน เนื่องจากบ้านอยู่กลางทุ่งนา บรรยากาศเงียบสงบเหมาะแก่การปฎิบัติธรรมมาก และในคืนหนึ่งสามีของโยมนอเห็นในสมาธิว่ามีดวงไฟเล็ก ๆ ลอยเต็มบ้านไปหมด ดวงไฟในที่นี้แสงเรือง ๆ แบบที่เราเห็นข้างหลังภาพพุทธประวัติที่มีอยู่ด้านหลังของเทวดานั่นแหละครับ สามีโยมนอประหลาดและแปลกใจมากถึงกับปลุกโยมนอกลางดึกพร้อมทั้งเล่าเรื่องที่เห็นในนิมิตให้ฟัง ถึงตอนนี้ท่านประเสริฐกล่าวว่าปกติเมื่อเราสวดมนต์ไหว้พระ เทวดาก็จะมานั่งฟังและอนุโมทนาบุญกับเราด้วย แต่เราไม่เห็นเท่านั้นเอง ที่สามีโยมนอเห็นเป็นดวงไฟนั่นก็คือเหล่าบรรดาเทวดาลงมาฟังบทสวดพระพุทธมนต์ของเราพร้อมทั้งอนุโมทนาบุญกับเราด้วย  ถึงตอนนี้ทำให้ผมนึกถึงท่านเจ้าอาวาสที่ผมไปปฎิบัติธรรมอยู่ท่านกล่าวว่า พระพุทธรูปสำคัญ ๆ ที่มีเทวดาประจำองค์ท่านอยู่ เมื่อตกดึกสงัด เหล่าเทวดาท่านจะมากราบพระพุทธรูป ฉะนั้นหากใครไปนอนขวางหน้าพระพุทธรูปสำคัญ ๆ เหล่านั้น เป็นโดนดีแน่ เช่นอาจถูกลากออกมา เพราะไปขวางทางเทวดาท่านจะมากราบพระพุทธรูป .......

           เรื่องต่อมาท่านต่วนเล่าประสบการณ์สมัยที่ท่านธุดงค์ในภาคใต้ เหตุเกิดที่ป่าช้าลำไพร อำเภอเทพา จังหวัดสงขลา สมัยนั้นท่านธุดงค์ 3 รูป ท่านไปกับท่านดอน พระอีกรูปเป็นพระบวชใหม่ หลังจากที่ท่านทั้ง 3 รูปปักกลดในป่าช้าลำไพร  ตกดึกสงัดของคืนนั้น ก็มีเสียงกิ่งไม้หักดังชัดเจน พร้อมกับมีเสียงผุ้ชายพูดว่า \"หักคอมันให้ตาย\" สักพักก็มีเสียงผู้ชายอีกคนหนึ่งพูดว่า \"อย่านะ นั่นเป็นพระนะ\"  พระทั้ง 3 รูปนั่งนิ่งในกลดด้วยใจระทึกว่าต่อไปจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น แต่เหตุการณ์ก็ผ่านไปด้วยดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปรากฎว่าพระบวชใหม่ไม่เคยพบเหตุการณ์แบบนี้ท่านกลัวมากจนตัวสั่น  ถึงตอนนี้ท่านต่วนกล่าวว่ามันเกิดจากอารมณ์ภายในตัวเราปรุงแต่งให้เกิดจินตนาการ แต่ผมแย้งว่าถ้าเกิดจากอารมณ์ ต้องได้ยินเพียงรูปเดียว แต่นี่ได้ยินเหมือนกันทั้ง 3 รูป ไม่ใช่อารมณ์จากภายในปรุงแต่งแน่ ๆ ท่านต่วนก็นั่งนิ่งฟังผมแย้งเงียบ ๆ

         เรื่องนี้ท่านต่วนเล่าอีกเหมือนกัน โยมสมบูรณ์เดิมเป็นคนยากจนมาก มาอาศัยข้างวัด ขอยืมหม้อข้าววัดไปหุงข้าว อาหารโยมสมบูรณ์หากินเอง หลังจากโยมสมบูรณ์มาปฎิบัติธรรม ฐานะจากยากจนไม่มีอะไร จนกระทั่งเปิดกิจการมีร้านซ่อมรถจักรยานยนต์ ความเป็นอยู่ดีขึ้นมีฐานะ มีรถยนต์ ซึ่งโยมสมบูรณ์ก็อาสารับใช้ท่านต่วน เพื่อทดแทนบุญคุณวัด ทางวัดต้องการอะไรเกี่ยวกับต้องใช้รถยนต์ หรือพาพระไปฟังปาฎิโมกข์ที่วัดอื่น ก็ได้โยมบูรณ์นี่ล่ะช่วยเหลือ จนกระทั่งวันหนึ่งลูกโยมสมบูรณ์มีอาการแปลก ๆ คล้ายผีเข้าสิง มีร่างทรงแนะนำให้ไปรับขันธ์ แต่โยมสมบูรณ์ไม่ชอบทำอย่างนั้น เลยเอาหนังสือที่ใช้สวดมนต์โลกุตตระธรรมของสายนี้วางบนหัวลูก ลูกร้องดังลั่นร้องว่าร้อน ๆ แล้วผีก็ออกจากร่างไป ลูกโยมสมบูรณ์กล่าวว่าเห็นเปรตตัวสูงวิ่งออกไปนอกบ้าน.....

         เรื่องนี้เป็นเรื่องของท่านต่วนเล่าอีกเช่นกัน เจ้าอาวาสวัดหนึ่งได้เดินทางไปด้วยรถตู้ของวัด ในรถมีแม่ชี 3 รูป ขณะเดินทางไกลไปอีกจังหวัดหนึ่ง ปรากฎว่ารถตู้ได้ไปชนท้ายรถบรรทุก ผลคนขับตาย แม่ชี 1 รูปตาย โยมผู้หญิงตาย 1 คน สรุปตาย 2 คน เบื้องหลังมาทราบว่าก่อนเดินทางท่านเจ้าอาวาสได้ฝันว่ามีคนมาไล่จับท่านเจ้าอาวาส แต่ท่านเจ้าอาวาสหนีได้ ท่านเลยไม่เสียชีวิต สำหรับแม่ชี 2 รูปเป็นพี่น้องกันก็เห็นในนิมิตเช่นกัน แต่แม่ชีผู้พี่ยอมมอบกายถวายชีวิตแด่พระศาสนา ท่านไม่หนีการเดินทางพร้อมทั้งบอกนิมิตให้แม่ชีผู้น้องฟัง และแนะนำให้แม่ชีผู้น้องยอมมอบกายถวายชีวิตเช่นกัน ผลรอดทั้งสองรูป สำหรับแม่ชีที่เสียชีวิตมาทราบว่า ก่อนหน้านี้มีโยมถวายเงินให้วัดในคราวทอดผ้าป่าและบอกว่าเงินที่ถวายวัดจะให้วัดสร้างฐานพระพุทธรูป แต่แม่ชีคนที่เสียชีวิตเป็นคนต้นความคิดบอกให้เจ้าอาวาสนำไปซื้อรถตู้เพื่อใช้ในกิจการของวัด ซึ่งผิดวัตถุประสงค์ของโยม ผลกรรมอันนั้นทำให้แม่ชีเสียชีวิต ..........

         เอาล่ะมาถึงปริศนาค้างคาใจผม ที่ผมเล่าในตอน 12 ลว. 15 ธ.ค. 2551 เรื่องป่าห้วยรับน้ำเข้ ที่มีเมืองลับแล ว่าท่านประเสริฐเดินธุดงค์มาทั่วประเทศ ท่านเคยไปธุดงค์แถวป่าห้วยรับน้ำเข้หรือไม่ ท่านประเสริฐบอกว่าสองข้างทางของป่าแห่งนี้ลงไปไม่ไดเลยมีทั้งทากคอยดูดเลือดกันหน้าสลอน พอถึงคราวหน้าฝนมีปลิงทั้งสองข้างทางอีกต่างหาก ไม่สามารถเข้าไปภายในป่าแห่งนี้ได้เลย เมื่อท่านประเสริฐไม่ได้เข้าไปในป่าแห่งนี้ก็เลยทำให้ไม่สามารถไปรู้เรื่องราวที่คนไปประสบเหตุการณ์แปลก ในป่าห้วยรับน้ำเข้ได้ ......  ปริศนาเรื่องที่สองของผม เรื่องตะขาบกัดโยมเหลืองที่มากับช่างแอร์ในตอน 18 ลว. 9 มีนาคม 2552  ท่านประเสริฐกล่าวว่าเป็นธรรมดาหลายสถานที่ที่ท่านประเสริฐไปปักกลด เมื่อท่านเริ่มสวดมนต์จะมีตะขาบและสัตว์อื่นอีกมาคอยฟังธรรม ไม่เกี่ยวอะไรกับโยมเหลืองที่พอจะนอนตะขาบมากัด พอรุ่งเช้าตะขาบเข้ามาในบ้านหลายตัว พอมาคุยกับท่านประเสริฐ ก็มีตะขาบมาวนเวียนอยู่รอบกลดอีก ปริศนาที่ค้างคาใจผมก็ได้รับการเฉลยแล้ว.....

         ขอปิดท้ายด้วยเรื่องเล่าของหลวงตาน้อย คนงานสร้างทางเค้าจะขยายถนน ปรากฎว่าติดขัดที่ศาลเจ้าพ่อแห่งหนึ่ง ขวางทางอยู่ ทำให้ขยายถนนไม่ได้ และไม่มีใครกล้าจะไปเคลื่อนย้ายศาลเจ้าพ่อนี้ด้วย  นายคนงานคนนี้โมโหเห็นช้างเท่าหมู คว้าไม้ได้หนึ่งอัน เอาไปตีศาลเจ้าพ่อจนพังพินาศ   ถนนก็ได้ขยายเพราะคนงานคนนี้ ต่อมาเจ้าพ่อได้ไปเข้าประทับทรงและบอกว่าให้สร้างศาลใหม่ให้กูด้วย ไอ้บ้านั่นมันทำศาลกูพินาศหมด หวดซ้ายป่ายขวา กูหลบมันไม่ทันเลยว่ะ  ถ้าเป็นสมัยก่อนก็ต้องเรียกคนงานคนนี้ว่าคนจริงริงโก้ สมัยนี้ไม่รู้จะเรียกอะไรดี หลวงตาน้อยเล่าด้วยความขำ ๆ ......

        ทราบว่าท่านประเสริฐจะไปจำพรรษาในถ้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งผมสามารถเดินทางไปได้ ถ้ำแห่งนี้มีพระสายหลวงพ่อชา วัดหนองป่าพงเคยมาปฎิบัติธรรมที่ถ้ำแห่งนี้ ผมมีความคิดจะปลีกวิเวกไปปฎิบัติธรรมร่วมกับท่านประเสริฐด้วย แต่ด้วยภารกิจทางโลก ทำให้ผมอาจไปแจมได้เพียงหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืน ยังไงผมคงจะต้องไปสำรวจถ้ำแห่งนี้ก่อน หากไม่ลำบากจนเกินไปนัก ก็คงจะร่วมปฎิบัติธรรมด้วย ก็ผมไม่ใช่พระธุดงค์นี่ครับ ใจยังไม่ถึง หากมีอะไรแปลก ๆ คงมีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังต่อไป .....

        ขอความสุขสวัสดีจงมีแก่ทุกท่านนะครับ.....