องค์นี้คือลูกกรอกเงิน ลูกกรอกทอง หลวงพ่อบุญส่ง วัดกระโจมครับ  ฟังชื่อแล้วจะนึกว่ามี 2 องค์แต่จริงๆแล้วเป็นองค์เดียวกัน สร้างไว้ประมาณปี44  รุ่นนี้ท่านทำจากเนื้อชินโบาราณครับ ท่านว่าเนื้อชินนั้นประจุพลังงานได้มากและวิญญาณชอบสิงสู่ องค์นี้สูงประมาณ 3 นิ้ว หล่อตันทั้งองค์ ใต้ฐานอุดดินเจ็ดป่าช้า  ตามใบฝอยที่แนบมาท่านว่าสามารถใช้อธิษฐานเสี่ยงทายได้ครับ ว่าเรื่องที่เราอธิษฐานจะสำเร็จมั้ย โดยถ้าสำเร็จก็ขอให้ยกองค์ลูกกรอกขึ้นแล้วขอให้มีน้ำหนักเบาหรือหนักขึ้น ตามต้องการ ผมก็ไม่เคยลองหรอกครับ องค์นี็อยู่กะผมมานานเหมือนกัน เลยเอามาให้ดูกันเล่นๆ

โดยส่วนตัวแล้วผมเองตั้งแต่โตมาก็ไม่เคยเห็นหรอกครับที่จะมาเป็นตัวเป็นตนหรือว่าจะได้กลิ่นได้ยินอะไรก็ไม่เคยเลย  แต่ที่ชอบกุมารทองก็เพราะตอนเป็นเด็กเคยเก็บกุมารได้องค์นึงครับ ตอนนั้นไม่รู้ว่าคืออะไรคิดว่าคงเหมือนๆกับตุ๊กตาทหารตัวเล็กๆที่ชอบเล่น กลับมาบ้านเอาให้แม่ดู โดนแม่ด่าซะยกใหญ่เลยบอกให้รีบเอาไปไว้ที่เดิมเร็วๆ ไอ้ผมก็ดื้อแอบเก็บไว้ ตกดึกก็ฝันว่ามีเด็กผู้ชายผมจุกใส่เสื้อกั๊กแบบไทยสีเขียวนุ่งโจงกระเบนมือถือถุงสีทอง(จำแม่นเลยครับ)  มาเคาะประตูแล้วบอกว่า ขออยู่ด้วยได้มั้ย ผมก็อึกอักบอกไปว่าเดี๋ยวถามแม่ก่อนนะ พอตื่นมาก็เล่าให้แม่ฟังพร้อมกับออดอ้อนนิดหน่อย แม่ก็ใจอ่อนยอมให้เลี้ยง ก็เลยศึกษาเกี่ยวกับกุมารทองแต่นั้นมา แต่เสียดายที่ต้องกลับไปเรียนที่ต่างจังหวัดไม่ได้เอาไปด้วย กลับมาอีกที่ก็รู้ว่าพ่อเอาไปปล่อยแล้ว   พ่อเล่าให้ฟังว่าตอนเอาไปปล่อย มีพระรูปนึงยืนรออยู่ พอลงรถพระก็เดินมาหาบอกว่าขอได้มั้ยจะเอาไปเลี้ยงต่อพ่อก็ให้ไป ในใจก็งงครับว่า รู้ได้ไงว่าเพราะยังไม่พูดอะไรเลย ก็แปลกดีครับ  

ที่เล่ามาซะยืดยาว ก็เพราะอยากจะเป็นกำลังใจให้นะครับสำหรับคนที่ยังไม่เคยเห็นเป็นตัวเป็นตน ผมเองก็ไม่เคยเห็นหรือสัมผัสอะไรเหมือนกันตั้งแต่เลี้ยงมา เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่จะเห็นได้เฉพาะคนจริงๆ  เค้าบอกว่าจิตของเด็กนั้นจะสัมผัสได้ง่ายกว่าผู้ใหญ่ เนื่องจากจิตยังมีความบริสุทธิ์อยู่ สำหรับผู้ใหญ่อย่างเราถ้าอยากเห็นผมว่าต้องหมั่นฝึกสมาธิให้จิตบริสุทธิ์ครับ ถ้าจิตเรามีความละเอียดหรือบริสุทธ์เท่ากับเค้าเมื่อไหร่ เดี๋ยวก็เห็นเองแหละครับ ฮ่าๆๆ  ผมอยากให้เลี้ยงกันด้วยศัทธามากกว่า จะเห็นไม่เห็นก็ตามแต่  ส่วนผมก็เชื่อครับว่า เค้าอยู่กะเราจริงๆ ผมคิดอย่างนั้น