คาถาก่อนนอน

บทที่ 1

นะโมตัสสะ  ภะคะวะโต  อะระหะโต  สัมมาสัมพุทธัสสะ (ว่า 3 จบ)

พุทธัสสะบูชา  ธัมมัสสะบูชา  สังฆัสสะบูชา  ปติปติบูชา  ภะวันตุเม

อุกาสะ อุกาสะ

บทที่ 2

ทะพะมะนะ นิพพานัง พุทธายะถัง นิรูเจริ

บทที่ 3

ตัดวุฒตา พิธัมมะถา จะตุปาปาง มะมะทะโต เจตสิกัง รูปานัง นิมัพพะทา

อะสังวิรุโลปุสะพุภะ อะโสทายะ

ข้าพเจ้าขอไหว้ตุ๊กตาทอง ขอจงมาบังเกิดอยู่ในจักขุทวาร ในมโนทวาร ในกายทวาร แห่งข้าพเจ้า ขอเดชะ ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญกุศลมาแต่เอนกอนันทชาติ เกิดด้วยตุ๊กตาทอง ลาภประการจงมาบังเกิดแก่ข้าพเจ้าทั้ง 8 ทิศ เนือง ๆ จงมาทุกวันอย่าได้ขาดสักการะนั้นเลย  ให้เหมือนองค์ตุ๊กตาทองนั้นเถิด  ท่านจะซื้อขายก็ดี จงพูดเอาตามปรารถนาเถิด  ได้ดังใจ กราบลง 3 ครั้ง

บทนี้อ่ะ ใช้ได้กับของครูบาดวงดีหรือเกจิ ท่านอื่นได้หรือเปล่าครับ

    ถามอีกขอครับว่า คาถาชินบัญชรนี้จะทำให้น้องกุมารกลัวหรือเปล่าครับ (เพราะผมเป็นคนนึงที่สวดมนต์ก่อนนอนทุกวันล่ะคาถานี้ก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้น)

ปล. ไม่ใช่ว่าผมอยากเห็น ว่าอยากพิสูทธ์ อยากลองดีหรือว่าลบหลู่อะไร แต่ที่มาถามนี้ก็เพราะว่าอยากให้เขาอยู่สบายและก็เป็นห่วงครับ เพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่อยู่ในนี้ก็มักจะพูดกันเสมอว่าจะเลี้ยงเขาก็ให้คิดว่าเขาเป็นลูกคนนึง ผมก็คิดว่าเขาเป็นลูกผมจริง ๆ ผมก็เลยอยากให้เขาอยู่กับผมแล้วมีความสุขมากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ แต่ที่ผมอยากรู้ก็คือ สิ่งที่ผมทำนั้นถูกหรือเปล่า ไม่ว่าจะขอเจ้าที่เจ้าทาง หรือเรียกกุมารเข้าบ้าน เพราะผมกลัวว่าน้องเขาจะเข้าบ้านไม่ได้ถ้าผมทำผิด ผมก็เลยบอกให้เขามาเข้าฝันบอกว่ามาแล้วหรือยัง ล่ะอีกอย่างที่ห้องผมมันก็ปกติดีทุกอย่างไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย ผมก็เลยอดเป้นห่วงไม่ได้ครับว่ากลัวน้องเขาจะเข้าห้องไม่ได้ หรือว่าเราทำผิด หรือยังไง มันสับสนไปหมด ผมเชื่อว่าเพื่อน ๆ หรือพี่ ๆ บางคนก็ต้องเป็นอย่างผม น้องมารวย จะว่าไปก็คือลูกคนแรกของผมเลยด้วยซ้ำ ผมก็ต้องห่วงมากเป็นธรรมดา ขนาดคนเราที่มีลูกจริง ๆ ยังจะต้องไปหัดเลี้ยงลูกตามโรงพยาบาล หรือต้องหาหนังสือมาอ่านเลยครับ ผมก็เป็นอย่างนั้นคนนึง ศรัทธาน่ะมีครับ แต่ความเป็นห่วงมันมีมากกว่า ( อาจจะยาวไปหน่อยแต่ก็ออกมาจากความรู้สึกครับ กลัวเขาจะหาว่าเรามาเกรียน เพราะผมเห็นสมาชิกบางท่านก็แรงเหมือนกัน)