การสวดมนต์นั้นไม่ใช่ว่ามีมนต์บทนั้นอยู่ในมือ เอามาท่องจำ แล้วว่าไปตามนั้นก็เป็นอันใช้ได้นะครับ อ้าว...แล้วต้องทำยังไงบ้างล่ะ การสวดมนต์นั้นเป็นการกำหนดตั้งจิตให้สงบเป็นสมาธิด้วยถึงจะดี หากเราสวดไปเรื่อยแต่จิตแวบไปโน่นไปนี่ใจก็ไม่เป็นสมาธิ เหวี่ยงไปเหวี่ยงมา ก็เหมือนกับไม่ได้สวดครับ

ดังนั้นสิ่งสำคัญสำหรับการสวดมนต์นั้นอยู่ที่สมาธิครับต้องเริ่มจากสมาธิกันก่อน เอ๋...แล้วมีวิธีไหมที่จะทำให้ตัวเราจดจ่อมีสมาธิกับบทสวด แน่นอนครับมันก็มีอยู่ ง่ายๆเลยครับ

เอ้า...มาดูกัน ทุกคนสวดบทนโมเป็นอยู่แล้วนะครับ แล้วมีใครทราบไหมว่าบทนี้สวดว่าอะไรครับ ผมว่าน้อยคนครับ ไม่มีใครสนว่าบทสวดแปลว่าอะไร กลายเป็นทุกคนสวดแบบนกแก้วซะงั้น ซึ่งผมก็เคยเป็น 555 มันเหมือนกับเอาภาษาจีนที่เขียนคำอ่านเป็นภาษาไทยแล้วให้เราอ่าน เมื่อเราไม่เข้าใจความหมายเราก็จะวอกแวกง่ายๆ แต่ถ้าเราเข้าใจความหมายขึ้นมาเราก็จะสนใจในข้อความที่อ่านตรงหน้าได้ง่ายขึ้น หากเราเอาวิธีนี้มาใช้กับบทสวดซะ เราก็จะตั้งจิตสมาธิกับบทสวดได้ดีขึ้นเท่านั้นเอง ง่ายไหมครับ

งั้นเรามาดูความหมายของบทนโมกันเลย

บทนโมก็คือบทนมัสการพระพุทธเจ้านั่นเอง ขณะสวดให้นึกระลึกถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นี่ๆ...ไม่เคยเห็นพระพุทธเจ้านี่หว่าเกิดไม่ทันจะนึกระลึกถึงท่านยังไงเล่า ก็นึกถึงพระพุทธรูปครับ นั่นแหละครับพระพุทธเจ้าครับ เอาองค์ไหนก็ได้ครับเอาที่ชอบเลยตามสะดวก

ความหมายของบทนี้คือ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง

ไว้ว่างๆจะเอาบทอื่นมาให้อีกก๊าบบบ

สวดแล้วได้บุญอย่าลืมอุทิศส่วนกุศลให้ลูกๆนะครับ

เจริญธรรมครับ