เอ้า...จัดไปครับพี่น้อง อาหารหยาบ คือ อาหารที่เรากินนี่แหละครับ ทำไมถึงต้องถวายอาหารหยาบล่ะครับอาหารที่เรากินเขากินได้เหรอ อืม...นั่นสิ...ที่ต้องถวายอาหารหยาบเพราะดวงจิตบางดวงที่นำมาเลี้ยงยังติดความเป็นมนุษย์อยู่มากทำให้รู้สึกว่าหิว โดยมากประเภทนี้จะเป็นประเภทพรายอ่ะนะครับ เอ...แล้วกินยังไงเขาก็จะกินคลื่นพลังงานของอาหารที่เราถวาย ดังนั้นสายพรายจึงยังยึดติดกะโลกมนุษย์ ทำให้ชอบของเซ่นและถ้าเราเซ่นถึงก็จะลงมาช่วยเรื่องของเราอย่างเต็มที่

ส่วนอาหารทิพย์คือบุญบารมีครับ แล้วเราจะถวายอย่างไรล่ะเออ ก็อุทิศส่วนกุศลให้เขาครับ เพื่อให้เขาได้เสวยบุญที่เราอุทิศให้ ทางสายเทพจะเสวยอาหารทิพย์เป็นหลักครับ จริงๆแล้วไม่ว่าสายพรายหรือสายเทพก็ต้องการอาหารทิพย์ทั้งนั้น และจริงๆแล้วจะสำคัญกว่าอาหารหยาบอีก แต่สายพรายมักจะไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ตนเองต้องการนั้นคือบุญไม่ใช่อาหารหยาบ เราผู้เลี้ยงจำเป็นต้องสอนให้ลูกๆมารับบุญมากๆเพื่อให้เขาก้าวสู่ภพที่สูงขึ้น และเป็นเทพไป หากไม่เสวยบุญมากๆก็จะทรมานกะความหิว และต้องพึ่งอาหารหยาบ

การให้อาหารหยาบไม่สามารถทำให้ลูกๆเรามีอิทธิฤทธิ์มากขึ้น อาหารทิพย์ต่างหากที่ทำให้เขามีพลัง ดังนั้นผู้เลี้ยงจึงต้องหมั่นสวดมนต์ทำบุญอุทิศให้แก่ลูกๆมากๆ

ป.ล.ลูกๆแต่ละองค์เรียนรู้ได้เร็วช้าไม่เท่ากัน อย่าลืมว่าเขายังเป็นเด็กบางครั้งไม่ใช่บอกเขาครั้งเดียวแล้วเขาจะเข้าใจต้องหมั่นสอนเขาครับ บางครั้งให้กุมารที่เป็นเทพบารมีสูงๆ(อย่างเช่นพี่จุก เป็นต้น)ช่วยสอนน้องๆเรื่องการเสวยบุญก็ได้ครับ