หลังจากกินอิ่มแต่นอนไม่หลับซะงั้น ก็เอาบทสวดมนต์มาฝากตามคำเรียกร้องครับ คือว่าผมก็ต้องขอออกตัวเอี๊ยดล้อฟรีก่อนเลยว่าผมก็ไม่ได้เก่งกาจอะไร หรือรู้ไปหมดแต่บังเอิญเป็นคนที่ขี้สงสัยถามมามากเลยอยากจะเอาสิ่งที่ตนเคยสงสัยมาถ่ายทอดเผื่อว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้เริ่มต้น เพราะว่าหลายๆคนก็สวดมนต์มานานก็จะมีบารมีมากกว่าผู้เริ่มต้น เมื่อถึงระดับนั้นผมก็อยากให้ท่านสวดเหมือนเดิมครับ หรือบางอย่างที่ผมให้ไว้ท่านเห็นว่ามีประโยชน์ผมก็ไม่หวงครับ เอาไปเพิ่มเติมกันไป

ก่อนอื่นผมขอปรับพื้นฐานกันก่อนครับ เรื่องสวดมนต์สำคัญที่ไหนกัน สำคัญที่บทสวดหรือ ไม่ใช่ทั้งหมดครับ ที่สำคัญมากๆเลยคือใจเป็นสมาธิจดจ่อกับบทสวดต้องสวดอย่างมีสมาธิครับ แรกๆอาจจะสวดอยู่จิตยังหนีเที่ยวไปโน่นไปนี่ไม่เป็นไรครับให้เรารู้ว่าหนีเที่ยวแล้วดึงจิตกลับมาสวด ทำไปเรื่อยๆจะดีขึ้นเอง เพราะเราจะรู้เร็วขึ้นว่าจิตหนีเที่ยว เกี้ยวสาวถึงไหน เราก็จะลดการหนีเที่ยวของจิตได้ พอถึงระดับหนึ่งก็จะไม่ค่อยหนีเที่ยวแล้ว อันนี้พื้นฐานครับ ยังมีทริกอีกเล็กน้อยขอเวลารวบรวมแล้วจะนำมาให้ในภายหลังครับ ตอนนี้เอาบทสวดไปก่อนครับ สวดพอให้คล่องปากไม่ติดขัด แต่ไม่จำเป็นต้องจำได้ครับ อ่านเอาก็ได้เหมือนกันแต่ขอให้อ่านคล่องหน่อยแล้วกันครับ

บทแรกที่ผมสวดคือ ฮั่นแน่...คิดว่านโมล่ะสิครับ ไม่ใช่ครับ เราต้องบูชาพระรัตนตรัยก่อนครับ เพื่อขออำนาจบารมีของพระรัตนตรัยเพราะบารมีเราอาจจะไม่พอใช้อำนาจ แห่งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มาช่วยครับ แจ่มไหม

บทต่อมาก็กราบพระรัตนตรัยสักนิดเพือแสดงความเคารพ ต่ององค์พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์

เอาล่ะมาถึงบทที่ทุกท่านคุ้นเคยกันครับคือ บทนมัสการพระรัตนตรัย คุ้นตรงไหนฟระอ้ายนี่...ถ้าผมบอกว่าบทนโมล่ะครับคุ้นกันยังเอ่ย

นโมจบก็ขขมาพระรัตนตรัยสักนิด เพราะว่าเราก็ไม่แน่ใจว่าเราได้ล่วงเกินพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อะไรไว้บ้าง ไม่ว่าจะตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดี ดังนั้นขอขมาไว้ก่อน เพราะกฏแห่งกรรมไม่เหมือนกฏหมาย กฏหมายไม่รู้ไม่ผิดหรือผิดน้อย แต่กฏแห่งกรรมไม่รู้ก็ผิดผิดเท่าเดิม เผลอๆไม่ละอายจะหนักกว่าซะอีก (รวบรวมเรื่องกรรมจบจะมาอธิบายละเอียดอีกทีครับ)

ต่อมาก็อาราธนาศีลก่อนครับเพราะว่าหากขาดศีลเราก็ได้บุญไม่เต็มที่ อาราธนาศีลก็คือขอให้ศีลอยู่กะเรา อ้าวเฮ้ยแล้ววันนี้ขาดไปบางข้อล่ะทำไง ไม่เป็นไรครับเพราะบทที่ผมจะให้นั้นจะขาดบางข้อไม่เป็นไรครับ เพราะเราขอไว้เป็นข้อๆขาดข้อนึงข้ออื่นยังอยู่ ไม่ใช่ขาดข้อใดไปหมด คำเตือน ไม่ใช่ว่าอาราธนาศีลแล้วบอกว่าผิดบางข้อไม่ระวังก็ไม่ใช่นะครับ ต้องระวังไม่ให้ผิดศีลเพิ่มถึงจะถูก ถ้าอาราธนาศีลแล้วผิดทุกข้อเลยอย่าอารธนาครับเสียเวลาเพราะขาดหมดเหมือนไม่ได้อาราธนา ที่ให้อาราธนาก่อนสวดมนต์เพราะว่า อาราธนาปุ๊บ สวดปั๊บ เรายังไม่ขาดศีล เท่ากับขณะที่เราทำบุญ(ก็คือการสวดมนต์) ขณะนั้นเราศีลครบครับ คงไม่มีใครอาราธนาศีลเสร็จปุ๊บ ซดเบียร์สักแก้วค่อยสวดต่อนะครับ

ต่อไปก็บทไตรสรณคมน์ ระลึกเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่ตั้งครับ

มาสมาทานศีลกันต่อ ก็คือรับศีล อาราธนาเป็นการขอศีล สมาทานก็รับศีลครับ เท่านี้เราก็มีศีลครบ 5 ข้อแล้วส่วนคนที่จะถือศีล 8 วันไหนก็ควรจะอาราธนาศีล 8 และสมาทานศีล 8 ตอนเช้าก่อนนะครับ ไม่งั้นเท่ากะว่าท่านไม่ได้มีศีลครบนะครับ เราต้องรับศีลก่อน แล้วค่อยรักษาศีล ครับ เขาถึงเรียกว่ารักษาศีล อันนี้แถมให้ไป

ศีลครบแล้วก็ลุยบท คำนมัสการ ถวายพรพระ ( อิติปิโส ) พระพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณระลึกถึงคุณของพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์

อันนี้จบแค่พิธีการเตรียมตัวสวดมนต์ สำหรับผู้เริ่มใหม่เท่านี้ก็ดีแล้วแต่ยังไม่เยี่ยมครับ เพราะถัดจากนี้เป็นบทมงคลที่เราจะนำเอาพุทธคุณของบทสวดต่างๆมาสถิตย์กับตัวแล้วแล้วบทไหนดีบทสวดเพียบเลยจะเอาบทไหนดีเลือกไม่ถูก สำหรับผู้เริ่มต้น ก็เอาบทชยมังคลาคาถา หรือที่เรียกว่าบทพาหุง นั่นเองบทนี้ว่าด้วยการเอาชนะมารทั้ง 8 ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บทนี้พุทธคุณส่งผลให้ผู้สวดได้รับชัยชนะ สำเร็จทุกประการ

ยังไม่หมดครับแต่อย่าเพิ่งท้อครับบสุดท้ายแล้ว คือบทชัยปริตรหรือบท มหากาฯอันนี้ลืมครับว่าสวดแล้วให้อารายเด๋วกลับไปเปิดคัมภีร์ยุทธแล้วมาตอบให้

หลังจากบทนี้ก็อุทิศส่วนกุศลโลดครับลุยเลยเป็นอันจบ

บ๊ายบายครับ

















อ๊ะ...อย่าเพิ่งสรรเสริญครับผมยังไม่ได้ให้บทสวดแหมคิดว่าลืมอ่ะสิไม่ครับจัดไป

บูชาพระรัตนตรัย
อิมินา สักกาเรนะ พุทธัง อภิปูชะยามิ
อิมินา สักกาเรนะ ธัมมัง อภิปูชะยามิ
อิมินา สักกาเรนะ สังฆัง อภิปูชะยามิ


บทกราบพระรัตนตรัย
อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา พุทธังภะคะวันตัง อภิวาเทมิ (กราบ)
สะวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม ธัมมัง นะมัสสามิ (กราบ)
สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สังฆัง นะมามิ (กราบ)


นมัสการพระรัตนตรัย
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (สวด 3 จบ)


ขอขมาพระรัตนตรัย
วันทามิ พุทธัง, สัพพะ เมโทสัง, ขะมะถะเม ภันเต,
วันทามิ ธัมมัง, สัพพะ เมโทสัง, ขะมะถะเม ภันเต,
วันทามิ สังฆัง, สัพพะ เมโทสัง, ขะมะถะเม ภันเต


คำอาราธนาศีล ๕
สาธุมะยังภันเต วิสุง วิสุง รักขะนัตถายะ ติสะระเณนะสะหะ ปัญจะศีลานิยาจามะ
ทุติยัมปิ มะยังภันเต วิสุง วิสุง รักขะนัตถายะ ติสะระเณนะสะหะ ปัญจะศีลานิยาจามะ
ตะติยัมปิ มะยังภันเต วิสุง วิสุง รักขะนัตถายะ ติสะระเณนะสะหะ ปัญจะศีลานิยาจามะ
*ข้อห้ามศีลทั้ง 5 ข้อนั้น ถ้าวันนี้เราทำได้เพียง 2 , 3 ,4 ข้อก็ไม่เป็นไร เพราะเราได้สวดคำว่า วิสุง วิสุง ซึ่งแปลว่า ข้อใดข้อหนึ่ง

ไตรสรณคมน์
พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

ทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

ตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ


คำสมาทาน ศีล ๕
๑. ปาณาติปาตา เวระมะณี สิกขาปะทังสะมาทิยามิ
๒. อะทินนาทานา เวระมณี สิกขาปะทังสะมาทิยามิ
๓. กาเมสุมิจฉาจารา เวระมณี สิกขาปะทังสะมาทิยามิ
๔. มุสาวาทา เวระมะณี สิกขาปะทังสะมาทิยามิ
๕. สุราเมระยะมัจฉะปะมาทะถานา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ


ถวายพรพระ (อิติปิ โสฯ)
อิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะ สัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา
เทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติ (พุทธคุณ)

สะวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตัเวทิตัพโพ วิญญูหีติง (อ่านว่าวิญญู
ฮีติ) (ธรรมคุณ)

สุปะฏิปันโน

ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ

ยะทิทัง จตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา เอสะภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อาหุเนยโย ปาหุเนยโย ทักขิเณยโย อัญ
ชะลี กะระณีโย อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติ (สังฆคุณ)


ชัยมงคงคาถา (พาหุงฯ)
พาหุงสะหัสสะมะภินิมมิตะสาวุธันตัง ครีเมขะลัง อุทิตะโฆระสะ เสนะมารัง ทานาทิธัมมะวิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เม* ชะยะมังคะลานิ

มาราติเรกะมะภิยุชฌิตะสัพพะรัตติง โฆรัมปะนาฬะวะ กะมักขะมะถัทธะยักขัง ขันตีสุทันตะวิธินา ชิตะวามุนินโท ตันเตชะ สา ภะวะตุ เม*ชะยะมังคะลานิ

นาฬาคิริง คะชะวะรัง อะติมัตตะภูตัง ทาวัคคิจักกะ มะสะนีวะ สุทารุณันตัง เมตตัมพุเสกะวิธินา ชิตะวามุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เม* ชะยะมังคะลานิ

อุกขิตตะขัคคะมะติหัตถะ สุทารุณันตัง ธาวันติโยชะนะ ปะถังคุลิมาละวันตัง อิทธีภิสังขะตะมะโน ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะ สา ภะวะตุ เม*ชะยะมังคะลานิ

กัตตวานะ กัฏฐะมุทะรัง อิวะ คัพภินียา จิญจายะ ทุฏฐะวะจะนัง ชะนะกายะมัชเฌ สันเตนะ โสมะวิธินา ชิตะวา มุนินโท ตัน เตชะสา ภะวะตุ เม* ชะยะมังคะลานิ

สัจจัง วิหายะ มะติสัจจะกะวา ทะเกตุง วาทาภิโรปิ ตะมะนัง อะติอันธะภูตัง ปัญญาปะทีปะชะลิโต ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะ สา ภะวะตุ เม*ชะยะมังคะลานิ

นันโทปะนันทะ ภุชะคัง วิพุธัง มะหิทธิง ปุตเตนะ เถระภุชะเคนะ ทะมาปะยันโต อิทธูปะเทสะ วิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเต ชะสา ภะวะตุ เม*ชะยะมังคะลานิ

ทุคคาหะทิฏฐิภุชะเคนะสุทัฏฐะหัตถังพรัหมัง** วิสุทธิ ชุติมิทธิ พะกาภิธานัง ญาณาคะเทนะ วิธินา ชิตะวามุนินโท ตันเตชะ สา ภะวะตุ เม*ชะยะมังคะลานิ

เอตาปิ พุทธะชะยะ มังคะละอัฏฐะ คาถาโย วาจะโน ทินะทิเน สะระเต มะตันที หิตวานะ เนกะวิวิธานิ จุปัททะ วานิ โมกขัง สุขัง อะธิคะเมยยะ นะโร สะปัญโญ


ชัยปริตร (มหาหาฯ)
มะหาการุณิโก นาโถ หิตายะ สัพพะ ปาณินัง ปูเรตวา ปาระมี สัพพา ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โหตุ เม* ชะยะมังคะลังฯ

ชะยันโตโพธิยา มูเล สักยานัง นันทิวัฑฒะโน เอวัง อะหัง วิชะ โย โหมิ*** ชะยัสสุ ชะยะมังคะเล อะปะรา ชิตะ ปัลลังเกสีเส ปะฐะวิโปกขะเร อะภิเสเก สัพพะ พุทธานัง อัคคัปปัตโต ปะโมทะติฯ สุนักขัตตัง สุมัง คะลัง สุปะภาตัง สุหุฏ ฐิตัง สุขะโณ สุ มุหุตโต จะ สุยิฏฐัง พรัหมะ****จาริสุ ปะทักขิณัง กายะกัมมัง วาจา กัมมัง ปะทักขิณัง ปะทักขิณัง มะโน กัมมัง ปะณิ ธีเต ปะทักขิณา ปะทักขิณา นิ กัตวานะ ละภันตัตเถ ปะ ทักขิเณฯ

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะพุทธานุภาเวนะ สะทาโสตถี ภะวันตุ เม* ฯ
ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะธัมมานุภาเวนะ สะทาโสตถี ภะวันตุ เม* ฯ
ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะสังฆานุภาเวนะ สะทาโสตถี ภะวันตุ เม* ฯ

* ถ้าสวดให้คนอื่นให้เปลี่ยนจากคำว่า เม เป็น เต
** อ่านว่า พรัมมัง
*** ถ้าสวดให้คนอื่นให้เปลี่ยนจากคำว่า อะหัง วิชะโย โหมิ เป็น ตวัง วิชะโย โหหิ
**** อ่านว่า พรัมมะ


สุดท้ายก็อย่าลืมอุทิศส่วนกุศลนะครับมาเอาวิธีอุทิศส่วนกุศลไป

"ด้วยอำนาจแห่งคุณพระศรีรัตนตรัย บุญกุศลอันใดทีเกิดจากการภาวนาของข้าพเจ้ในครั้งนี้ ข้าพเจ้าขออุทิศให้แก่บิดามารดา ครูอาจารย์ พระภูมิเจ้าที่ที่ปกปักษ์ดูแลบ้านหลังนี้ เทวดาอารักษ์ที่ดูแลข้าพเจ้าอยู่ เจ้ากรรมนายเวร และลูกๆกุมารทองที่อยู่ในความเลี้ยงดูของข้าพเจ้าทุกจิต ทุกองค์ ทุกดวงธรรม(ถ้าจำนวนน้อยให้ระบุชื่อจะดีกว่าแต่ถ้าเยอะก็รวมไปแบบที่ผมให้ไม่มีปัญหา) ขอท่านทั้งหลายจงมาอนุโมธนาบุญด้วยเทอญ"

เคล็ดลับในการอุทิศส่วนกุศลนั้น ให้ตั้งจิตระลึกถึงผู้ที่เราอุทิศส่วนกุศลให้ด้วยจะได้ผลดีเยี่ยมเลยครับ แต่ที่นึกไม่ออกเช่นเจ้ากรรมนายเวร ก็พูดไปลอยครับเพราะเรามีเยอะทั้งรู้และไม่รู้ ถ้านึกออกว่าใครเป็นเจ้ากรรมนายเวรก็นึกหน้าเค้าร่วมด้วยก็ดี เทวดาอารักษ์ก็อยู่ใกล้เราอยู่แล้วเขาได้รับชัวร์ไม่มีปัญหา มาถึงลูกๆเราบ้าง...หลายๆคนบอกไม่เคยเห็ลลูกตัวเองง่ะให้นึกถึงหิ้งที่ตั้งเขา หรือองค์รูปของเขาเขาก็ได้รับแล้วครับง่ายป่าวครับพี่น้อง

มาถึงบทเจ้าปัญหาครับ คงมีคนถามคำถามในใจว่าเฮ้ย...ลืมบทสุดยอดไปแล้วเหรอ บทชินบัญชร โอ้ว...ลืมไปได้ไง ทำไมไม่ให้สวด มีผลกะลูกๆเหรอ หรือลูกๆไม่ชอบบทนี้กัน ไม่ใช่ครับ แต่ที่ผมยังไม่เอาบทนี้มาลงเพราะว่า บทสวดบทนี้เป็นบทสวดที่บารมีใหญ่มากครับ สมเด็จพระพุทธจารย์โต ได้ผูกบทสวดไว้ดีมากเป็นสุดยอดของบทสวดจริงๆ ได้เชิญเอาพระบารมีขององค์พระอรหันต์ทั้งหลายมารวมอยู่ในตัวเราทั้งหมดเลย อ้าว...ดีนี่หว่าทำไมไม่ให้สวดฟระ มีเหตุผลอยู่ครับ เอาเหตุผลทางโลกไปก่อนครับเพิ่มไปอีกบทแล้วเด๋วจะยาวเกินจนขี้เกียจสวดกันพอดีกลับไม่ดีเพราะไม่ได้สวดสักบท มาอีกเหตุผลที่น้ำหนักไม่แพ้กันเนื่องจากบารมีของบทสวดใหญ่เกินกว่าที่ผู้เริ่มต้นจะรับได้ ไอ้ที่ว่ารับไม่ได้ไม่ใช่ว่าจะมีผลเสียอะไรแต่จะไม่ค่อยได้รับผลจากบทสวดเพราะบารมีของเรามีไม่มากพอ พระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญกล่าวไว้ว่า"ยังไม่เรียนชั้นประถมก็จะเข้ามหาลัยซะแล้ว เริ่มจากประถมไปก่อน" เมื่อถึงเวลาค่อยสวดพุทธคุณของบทสวดก็จะส่งผลเต็มกำลัง

วันนี้เป็นวันดีสำหรับทุกท่านที่จะเริ่มสวดมนต์ขั้นประถมกันนะครับ

ขอฝากไว้อีกติดนึงครับ หนทางแห่งธรรมไม่มีทางลัด ฝากใครทำไม่ได้ อยากได้ต้องทำเอง สะสมเองครับ

เจริญในธรรมทุกท่านครับ