คือว่าที่จริงแล้วกุมารที่เลี้ยงไม่ได้มาจากสำนักไหนหรอกครับ ตอนแรกคือผมฝันว่ามีเด็กมาขออยู่ด้วยน่ะครับ ผมก็เล่ารายละเอียดให้เพื่อนคนนึง(เป็นร่างทรง) เขาก็บอกให้ซื้อร่างกุมารมาแล้วเชิญมาอยู่ ทำพิธีนำเข้าทุกอย่าง ครับผม
ผมเป็นคนที่ไม่อยากบวชมาตั้งแต่เด็ก ยังเคยพูดกับตัวเองเลยว่าชีวิตนี้จะไม่บวชเด็ดขาด
แต่มาถึงจุดนี้ผมรู้สึกว่าชีวิตมันน่าเบื่อ มีแต่อะไรซ้ำซากจำเจ เหมือนเดิมทุกอย่าง ทำงาน ใช้ชีวิต เหมือนเดิม ผมเลยคิดว่าจะบวชดีกว่ามั้ย รู้สึกว่าชีวิตอิ่มตัวแล้ว
และก่อนหน้านี้ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยกอดพ่อ คุยกับพ่อดีๆ รู้สึกดีๆกับพ่อเลย เพราะแม่สอนมาตั้งแต่เด็กว่าอย่าสูบบุหรี่ ดื่มเหล้า และพ่อก็ทำทุกอย่าง ผมเลยมีอคติกับพ่อ มาถึงวันนึง พ่อก็เมาแล้วก็มาคุยกับผม ผมรู้สึกจุกอกมากเลย ได้กอดพ่อครั้งแรกในชีวิต น้ำตาไหลเลยครับ รู้ว่าพ่อรักมากแค่ไหน แต่ไม่ค่อยแสดงออก เพราะพ่อเป็นคนเลี้ยงลูกไม่เก่งน่ะครับ
จากนั้นก็ได้งานทำ และก็อะไรอีกมากมาย สิ่งดีๆที่เข้ามาในชีวิต จนมาถึงวันนี้ รู้สึกว่าอิ่มตัว ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาที่ผมคิดว่าประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว แต่เป็นช่วงที่ไม่นานนักก็ตาม
อยู่ดีๆก็คิดว่าน่าจะบวชทดแทนบุญคุณพ่อ แม่ อุทิศส่วนกุศล ขออโหสิกับใครต่อใคร รวมถึงน้องกุมารด้วย ใจก็อยากเลี้ยงอยู่เพราะไม่รู้ว่าเขาจะหมดเวรกรรมเมื่อไหร่ อยากดูแล ทำบุญให้จนจะหมดเวรกรรม แล้วได้ไปเกิดเอง
เพราะว่าจะบวชเลยคิดว่าไม่น่าสมควรเลี้ยง เลยไม่รู้จะทำไง จะฝากแม่ก็กลัวเป็นภาระแม่น่ะครับ
หรือว่าผมจะเอาน้องไว้ที่บ้าน แล้วตอนบวชก็ทำบุญให้ แล้วบอกเขาว่าถ้าจะไปเกิดก็ให้มาบอกลาดีครับ
จะฝากใครเลี้ยงก็กลัวจะเลี้ยงไม่ดี เพราะเขาเป็นคนมาขออยู่กับเราเองน่ะครับ สงสารลูก....