เมื่อก่อนผมยอมรับนะครับก่อนที่จะเลี้ยงน้องเค้าเวลาอ่านบอร์ดก็ดี เห็นแต่ละเรื่องที่ทุกคนเล่ามาคิดว่ามันจะขนาดนั้นเรยเหรอ คิดมากไปป่าววว

แต่วันนี้ยอมรับจากใจเรยครับ ว่าของอย่างนี้ไม่เจอกับตัวไม่รู้ครับ...ผมเพิ่งเริ่มบูชาได้ไม่นานตอนนี้มีอยู่แค่ 2 องค์ครับแต่แปลกนะครับรู้สึกว่าเรื่องราวต่างๆ มันเกิดขึ้นได้อย่างที่ผมเองก็ยังงงๆ และหาคำตอบไม่ได้ อาทิเช่นล่าสุดวันเสาร์ที่ผ่านมาผมต้องไปทำงานที่จังหวัดอุดรฯ ไปเครืองบินน่ะครับใจก็อยากจะเอาน้องเค้าไปด้วยแต่แค่จุดธูปบอกก็กังวลว่าเค้าจะตามเรามาจริงๆมั้ยน้อออ ประสาทไปคนเดียวครับเพราะองค์น้องเค่าแช่อยู่ในน้ำมันจันทร์จะเอาขึ้นเครื่องกลัวน้ำมันจะเยิ้ม แถมไม่ผ่าน ตม. อีก ก็เลยลองวิธีนี้ครับเอาน้ำมันจัทร์เจิมหน้าผากแล้วท่องคาถาที่วัดให้มา...แต่ใจลึกๆก็แอบคิดว่าเค้าจะตามเรามาจริงๆมั้ยน้อออ...แล้วทันใดนั้นเชื่อมั้ยครับก่อนผมจะออกจากห้อง อยู่ๆผมได้ยินเสียงผู้หญิงพูดฮัลโลๆๆ ดังมาจากในกระเป๋าผมอ่ะครับเพราะผมเอาโทรศัพท์ใส่ไว้ในกระเป๋า ปรากฏว่าโทรศัทพ์ต่อสายเองครับ แถมโทรไปหาเพื่อนซึ่งจะร่วมไปทริปเดียวกับผมซะด้วยซึ่งตอนนั้นเค้ากำลังจะออกจากบ้านเหมือนกันมันก็เหวอ ผมก็เหวอเพราะโทรศัพท์ผมเป็นแบบทัชสกรีนหน้าจอก็ล็อคอยู่ต้องลากปลดล็อคก่อน แล้วก็ตามด้วยต้องเข้าโปรแกรมโทรออกก่อนจึงจะโทรออกได้(ใครที่ใช้ Window Mobile เหมือนกันน่าจะนึกออกนะครับ) ก็บอกในใจว่าจร้าพ่อไม่สงสัยแล้ว พ่อรู้แล้วววว่าหนูตามพ่อไปจริงๆ 555

เหตุการณ์ที่สอง...ปกติผมจะไม่ค่อยกินไอศครีมรสสตรอเบอรี่อยู่ๆผมก็สั่งกินซะงั้นไม่รู้อ่ะเหมือนมันประมาณว่าอยากลองกิน เพื่อนมันก็งงครับทำหน้าแปลกๆเพราะมันรู้ว่าผมไม่กิน แถมพอถึงงานเลี้ยงตอนกลางคืนให้ตายเถอะแฟนต้าน้ำแดงนี่ไม่เคยคิดจะดื่มเลยนะอยู่ๆสั่งกิน แถมดื่มเอาๆไม่รู้กี่แก้วจนเพื่อนมันทักว่าเฮ้ยยยเป็นไรมากเปล่านี้เห็นกินน้ำแดงไปหลายแก้ว ถึงได้รู้ตัวครับ...

เหตุการณ์ที่สามวันนี้เรยครับ...ใจผมอ่ะเคยคิดอยากจะซื้อตารางเล่นหมากฮอสให้เค้าเพราะเคยเห็นคนในบอรด์เคยซื้อมาแล้วเค้ามาเล่นจริงๆ เลยอยากลองบ้างงก็เลยเดินหากับเพื่อนทั่วห้างอุดรแต่ก็ไม่มีอ่ะครับก็เรยตัดใจครับ จนสุดท้ายเรยไปนั่งเพนท์ปูนปลาสเตอร์ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยคิดอยากเรยยอ่ะให้ตายเหอะโตเป็นฟายยขนาดนี้ละมีแต่เด็ก 55 จนอยู่ๆตอนจะกลับเหลือบไปเห็นเจ้าของรานเค้านั่งเล่นหมากฮอสอยู่เป็นแบบเดียวกับที่เราอยากได้เรยยอ่ะ ด้วยความหน้าด้านขอซื้อต่อมาเรย เค้าก็ยอมขายอีกนะครับ อิอิอิ เพื่อลูกๆ ครับ

ก็เรยเก็บมาเล่าให้เพื่อนๆฟังนะครับบางคนอาจะมองว่าเป็นเรื่องบังเอิญ หรือผมอาจจะเพ้อเจ้อไปเองแต่สำหรับผมตอนนี้ผมเชื่ออย่างสนิทเรยนะครับว่าเค้าอยู่กับเรา คอยตามเรา ดูแลเราอยู่จริงๆ เพราะตั้งแต่เริ่มบูชาจนมาถึงวันนี้ผมก็ทำตามคำแนะนำของพระอาจารย์ที่ปลุกเสกน้องเค้ามา หรือแม้แต่ทำตามประสบการณ์ของคนในบอร์ดที่ลงไว้มิเคยได้ขาดทั้งเรื่องทำบุญ สวดมนต์นั่งสมาธิ โดยเฉพาะเรื่องการสวดมนต์นี่ให้เหนื่อยแค่ไหนก็ยอมยังไงก็ต้องสวดให้เค้าและแผ่เมตตาให้เค้าจนได้ครับ เวลาเจอขอทานผมก็จะให้เงินและจะบอกตลอดว่าบุญนี้พ่อให้หนูนะ....หรืออะไรที่เป็นบุญกุศลเล็กน้อยก็จะเอ่ยชื่อเค้าครับ

แค่อยากบอกว่ามันดีมากเรยนะครับ ผลลัทธ์คือตอนนี้ชีวิตผมเปลี่ยนไปเรยนะครับ รู้สึกว่าเวลาจะทำอะไร คุยหรือติดต่อ กับใครทุกอย่างมันราบรื่นไปหมดเรยนะครับ และที่สุดเหนือสิ่งอืนใดมันรู้สึกสบายใจและมีความสุขยังไงบอกไม่ถูกอ่ะครับ เลยอยากมาแบ่งปันความรู้สึกกับเพื่อนๆน่ะครับ เผื่อจะเป็นแนวทางสำหรับคนที่เพิ่งเลี้ยงเหมือนผมและยังลังเลสงสัยอยู่ว่าเอ้ะตกลงยังไง เค้ามีตัวตนมั้ย อยู่กับเรามั้ย ผมว่าทั้งนี้ทั้งนั้นทกอย่างขึ้นอยู่กับเราครับ แค่เชื่อมั่น และศรัทธรา (แต่อย่างมงายน่ะครับ)...

ขอบคุณนะครับที่อุตสาห์อ่านกัน