เลี้ยงด้วยเหล้า ก็เอาเหล้าทาที่ปากพระสีครับ แต่ถ้าบน ต้องบนเหล้าขาว 1 แก้ว  หรือ1 ขวด ถ้าสำเร็จก็แก้โดยถวายเหล้าขาว 1 แก้ว หรือ1 ขวด ตั้งที่หน้าพระสี  แล้วแต้มที่ปากนิดหนึ่ง พอ

ใช่แล้วครับ  ให้เป็นแก้ว เฉพาะเวลา แก้บน  ปกติให้แต้มที่ปากวันละ 1 หรือ 2 เวลา คาถาต้องท่องอย่าให้ขาด

พระสีรุ่นี้ไม่แน่ใจ  แต่ผมว่าปีนี้นะ  ลักษณะคล้ายของลูกศิษย์ท่านทำเลย    ยังไง รอท่านอื่น ดีกว่า

รุ่นนี้เป็นของลูกศิษย์จัดสร้างมาแล้วถวายให้หลวงปู่ช่วยปลุกเสกครับ
เนื้อดินเป็นเนื้อดินอาถรรพ์ทั้งสิ้น อันได้แก่ ดินเจ็ดป่าช้า เจ็ดท่า เจ็ดโป่ง และ ฯลฯ รวมแล้วหลายรายการ
มีสามแบบ คือ...
ไม่มีตะกรุด บูชา 500 บาท
มีตะกรุด บูชา 700 บาท
มีตะกรุดและลูกสะกด บูชา 1000 บาท

ส่วนเรื่องการเลี้ยงด้วยเหล้านั้น นั่นคือ "กุศโลบาย" ในการใช้ครับ

หลักใหญ่ใจความ
============
ต้องเข้าใจก่อนว่าการที่เราจะมีเครื่องรางของขลังติดตัวได้นั้น แรกเริ่มคือ
"การต้องการหาที่ยึดเหนี่ยวทางใจ" เพื่อช่วยเสริมสร้าง "กรรมดี"
พระเครื่องก็เป็นสิ่งแรกๆ ที่คนแสวงหาเพื่อมาใช้ยึดเหนี่ยวใจครับ
เรื่องพุทธคุณอิทธิฤทธิ์ ปาฏิหาริย์นั้นมาทีหลังเลย แต่คนสมัยนั้นเป็นคนดีมาก ถือศีล ถือสัจจะ
คำไหน คำนั้น ใจแข็ง เด็ดเดี่ยว เรียกได้ว่าตัวตาย ก็ขออย่าให้เสียคำพูด !!
การเกิดปาฏิหาริย์บ่อยครั้ง จนมองดูว่าการมีพระเครื่องจะช่วยคุ้มครองป้องกันภัยได้ (แท้ที่จริงแล้วอาจจะมาจาก
การถือศีลห้าของคนในสมัยนั้น)
คนจึงเริ่มแสวงหา และสะสมพระเครื่อง !!
แต่ที่จริงแล้วพระเครื่องไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า "สัญลักษณ์"
ที่จะใช้แทน "องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเลย" ในการระลึกถึง
เพื่อต้องการเป็นเครื่องระลึกถึงและยึดเหนี่ยวนั่นเอง


กลับมาที่พระสีสะแรงแงง...
=================
พระสีสะแรงแงงนั้น จริงๆ แล้วมีหลายสำนักที่มีวิชานี้ แต่ชื่อเรียกจะแตกต่างกันไป เช่น พระสีสะแรงแงง,
แม่สีสะแรแง, พระศรีสะแรง, ฯลฯ ตามแต่ละตำรา ส่วนใหญ่เชื่อว่าน่าจะมาทางเขมร ไม่ก็ลาว
แต่ระยะเวลาจริงๆ กับที่มาจริงๆ ผมก็ไม่ทราบ (คงได้แต่คาดเดา)
เรื่องรูปลักษณ์นั้นก็จะคล้ายๆ กัน กล่าวคือเป็นรูปผู้หญิงยืนแยกขา นั่นเอง ดังนั้นถ้าเราเห็นเครื่องราง
ที่มีรูปลักษณะแบบนี้ เลี้ยงด้วยเหล้าแบบนี้ ก็น่าจะใช้ "กุศโลบาย" เดียวกัน !!


วิเคราะห์ลักษณะ ตามที่พบเห็น
==================
ลักษณะผู้หญิงยืนแยกขานั้นมีแบ่งไปอีกหลายแบบ บ้างก็เอามือปิด บ้างก็ไม่ปิด (ตรงนั้น)
แล้วแต่สำนัก แตกต่างกันไป แต่ถ้าจะให้อธิบายโดยง่ายผมขอยกตัว "นางพิม"
ของหลวงปู่อับ วัดท้องไทร เพราะน่าจะเห็นภาพที่สุด

"นางพิม" นั้นก็เป็นลักษณะเดียวกันกับพระสีฯ คือ ผู้หญิงยืนแยกขา แต่มีลักษณะพิเศษเพิ่มเติมคือ
อ้าขาแล้วมีขาเด็ก โผล่ออกมาด้วย !!! เหมือนกำลังยืนคลอดลูกอยู่
บางสำนัก ก็เป็นแบบว่ามีเด็กนอนตรงหว่างขา (เหมือนกับว่าคลอดเสร็จแล้ว)
ที่แปลกคือการคลอดนั้นปกติแล้ว เราจะเอา "หัวเด็ก" ออกมาก่อน ไม่ใช่ขา !
การคลอดโดยพิสดารเช่นนี้ จึงค่อนข้างแปลก

ทำไมต้องอ้าขา ทำไมต้องเลี้ยงเหล้า = กุศโลบายอันแยลยล
===================================
สาเหตุที่ต้องเป็นผู้หญิงนั้น เพราะต้องการสื่อถึง "แม่" นั่นเอง
การที่คนเราจะได้มาเกิด มาเป็นตัวตนได้นั้น
ต้องมี "แม่" ผู้เป็นที่รัก บังคับเบ่งออกมา
จึงถือได้ว่า "แม่" คือผู้กำเนิดทุกอย่าง และเต็มไปด้วยสัญญาณญาณแห่งการ"ให้" ด้วยรัก ด้วยเมตตา
อย่างแท้จริง...

แต่การที่คนเราจะเกิดมาได้นั้น เป็นเพราะ ความยึดติด ความโง่ ความงมงาย ความหลงไหล ใน "อวิชชา"
หรือ "ความไม่รู้" นั่นเอง ซึ่งถ้ายังมัวงมงายก็จะต้องเวียนว่ายตายเกิดกันต่อไป...

สาระสำคัญอยู่ตรงที่ ครูบาอาจารย์ใช้ "เหล้า" แทนความลุ่มหลง ความเมามัว นั่นเอง !! เมื่อลุ่มหลง และมัวเมา
อยู่อย่างนี้ก็จะมีการเกิดจาก "แม่" ไม่จบสิ้น !!

จึงเป็นที่มาของ "การบูชาด้วยเหล้า" นั่นเอง...

นี่จึงเป็นเครื่องรางที่เน้นไปทาง "เมตตา", "ความรัก" เพราะเหตุนี้แหละครับ

ตอนนี้ที่วัดมีแต่แบบผ้ายันต์ออกให้บูชาคับ

วิธีใช้ครับ

Icemen ร้านนคุณทำไมมีแต่สาวนุ่งน้อยห่มน้อยเยอะจัง ถ้าเป็นสัก 10 ปีที่แล้วคงได้ไปใช้บริการแน่เลย