ตอนนั้นผมไม่เชื่อพวกเครื่องรางของขลังเลย แม้แต่เปอร์เซ็นต์เดียวคับ
ผมค้าขายอยู่ กับเพื่อน แล้วเพื่อนคนนี้เค้าชอบแนวนี้ เค้าให้ผมลองบูชาปลัดขิก ของหลวงพ่อยิด
วัดหนองจอก เนื้อโลหะ บูชา จากวัด ไม่แพงครับ 500.-
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้วครับ
คาถาปลุกก็ออกแนวฮาๆด้วย คนบูชาน่าจะรู้นะครับ
บูชาไปได้อยู่เกือบเดือนไม่เห็นจะขายอะไรดีขึ้นซักกะนิดเลย
เลยเอากลับมานั่งสมาธิที่บ้าน ใส่ไว้ในมือ แล้วก็นั่งสมาธิ
นั่งไป ความคิดก็ขึ้นพรึบอยู่ในหัวน่ะแหล่ะครับ ไม่ได้สมาธิอะไรหรอกครับ
ความคิดที่ผุดขึ้นมา มันเหมือนตัววิ่งบอกราคาหุ้นในหน้อจอโทรทัศน์น่ะครับ อารมณ์ประมาณนั้น
จับใจความได้ว่า มั่วซั่วครับ
แต่ประโยคสุดท้ายที่มันวิ่งอยู่ในหัว ซึ่งตัดสินใจจะลุกขึ้นไม่นั่งแล้ว ( นั่งไปได้ประมาณ 10 นาทีเองครับ ) เพราะว่าง่วง....
"พุ่มพวงตายด้วยโรคนี้ 505"
งง กัน มั้ย ครับ .....
เลยไม่ได้ใส่ใจ ปรากฏว่า หวยงวดที่จะถึงในคราวนั้น ออก 505 เป๊ะ ไม่ต้องกลับ
พอมหัศจรรย์ใจปั๊บ คราวนี้เริ่มศรัทธา กะเต็มเหนี่ยวงวดหน้า
ปลัดขิกหายไปแระ.........
นั่นเป็นจุดเริ่มต้นให้ผม เริ่มสนใจของพวกนี้ ก่อนมาบูชากุมารครับ
จากนั้นมาเป็นเวลากว่า 10 ปี เป็นระหว่างทางที่ งง....กับชีวิตมาก ไว้มีโอกาสจะมาเล่าต่อครับ
ยืนยันว่าเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดในเว็บ เรื่องจริงไม่แต่งเสริมเพิ่มเติมแต่ประการใด
เล่าเพื่อเอามันส์อย่างเดียว ไม่ได้อะไรจากใครทั้งนั้นครับ