ผมก็คือคนนึงที่สัมผัสลูกไม่ได้เลยครับ

ผมมีพระเยอะมาก ทั้งพระพิราบ ท้าวเวสสุวรรณ ปู่ฤาษีสิงห์สมิงพราย  พระนายราณ์ทรงครุฑ และอีกหลายองค์

ก็เลยไม่มั่นใจว่าเพราะอะไรที่ทำให้สื่อสารลูกไม่ได้อ่ะครับบบ 

บูชากุมารมาบ้านก็คิดว่าบูชาตั้งไว้เฉย ๆ บนหิ้งเหมือนพระพุทธรูปอะครับ
 ไม่อยากจะสัมผัสอะไรเขาเลย เพราะไม่รู้จะสื่อสารอะไรกับเขา แต่ก็มีความสุขครับเวลามองดูพวกเขาบนหิ้งนะ
องค์ไหนเงียบ มีจิต ไม่มีจิตหรือมีบ้างไม่มีบ้างเพราะดาวน์ซินโดรมไหม ไม่รู้หรอก ถึงเป็น ก็รัก เพราะเป็นลูกเรา  ก็พูดเหมือนขอพระตามปกติได้บ้างไม่ได้บ้าง
สวดมนต์ก็สวดปกติ ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเพื่อกุมารเลย
มีแต่ที่เปลี่ยนไปคือตัวเองค่อย ๆ เป็นคนมีเหตุผลขึ้น ไม่เที่ยงเสียงดังกับพ่อแม่ เพราะรู้สึกว่าไม่อยากให้ลูกทำกะเราอย่างนั้น
พ่อแม่สั่งทำอะไรก็ทำ จะไม่ขัด เพราะไม่อยากให้ลูกขัดใจเวลาเราให้เขาช่วยงานเราเหมือนกัน (แอบหวังผลเหมือนกัน อิอิ)
เข้าใจความรู้สึกการเป็นพ่อแม่บ้าง หลังจากที่เลี้ยงลูกกุมารมา