นามหลวงพ่อบุญทรง    ปคุโณ   เจ้าอาวาสวัดยางสูงรูปปัจจุบันอาจจะไม่คุ้นหูสำหรับบุคคลทั่วไปแต่ถ้าบอกว่าท่านคืออดีตเจ้าอาวาสวัดการ้อง จังหวัดสุพรรณบุรีผู้ที่เคยโด่งดังจากการสักเสกเลขยันต์ จนไม่มีแม้เวลาจะพักผ่อนลูกศิษย์จำนวนมากคงจำได้ดีประสบการณ์ต่างกรรมต่างวาระที่ประจักษ์ในความศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองชีวิตศิษย์ให้รอดปลอดภัยอย่างน่าอัศจรรย์มาแล้วมากมาย

         อัตโนประวัติ

                    พระครูวินัยธร  ( บุญทรง )  ปคุโณ   ท่านเป็นชาวจังหวัดราชบุรี  ในวัยที่ยังหนุ่มท่านเป็นอีกตำนานหนึ่งของคนจริงในสมัยนั้น   แถบจังหวัดราชบุรี  เพชรบุรี  สุพรรณบุรี  กาญจนบุรีนครปฐมและอีกหลายจังหวัดที่ท่านไปถึงถิ่นพบสิ้นทั้งถ้ำเสือลูกเสือโดยเฉพาะอำเภอบ้านลาดจังหวัดเพชรบุรีในอดีตนับได้ว่าเป็นดงคนดุอย่างแท้จริงขึ้นชื่อว่าเสือเป็นที่รู้กันดีว่าน่ากลัวแต่คงต้องเว้นคนชื่อบุญทรงไว้สักคนเพราะท่านรู้จักมักคุ้นกับผู้ทรงอิทธิพลประเภทเสือที่มีชื่อเสียงหลายต่อหลายคนและด้วยความเป็นคนจริงที่ไม่คิดจะกลัวใครนี่เองทำให้ได้รับการชื่นชมจากเหล่าเสือร้ายทั้งหลายโดยเฉพาะสิ่งใดก็ตามที่ผิดต่อศีลธรรมอันดีแล้วอย่าหวังว่าท่านจะยอมก้มหัวให้ใครเป็นเหตุให้ต้องขัดใจกันในหลายๆเรื่องทำให้เส้นทางชีวิตที่ต้องเสี่ยงภัยกับลูกกระสุนปืนดูจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆแม้ว่าขณะนั้นท่านเองมีดีติดตัวชนิดไม่คิดต้องกลัวใครก็ตาม  แต่ภายใต้จิตสำนึกของคุณงามความดีที่ซ่อนงำอยู่ภายในเริ่มทำให้ท่านมองเห็นสัจธรรมมากขึ้นจนกระทั่งเบื่อหน่ายกับการระเหเร่ร่อนไปตามจังหวัดต่างๆ( ฝากตัวเสาะหาอาจารย์ดีมีวิชาร่ำเรียนทุกแห่งที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก)จึงได้หันหลังให้กับประสบการณ์ที่ท่านได้รับด้วยรู้สึกพอและที่สำคัญผู้ที่ได้ชื่อว่าเสือในอดีตมักเป็นผู้ที่มีวิชาอาคมขลังจึงจะเป็นใหญ่อยู่ในดงเสือด้วยกันได้อย่างยืนยงทำให้ท่านมีครูบาอาจารย์ที่เป็นเสืออยู่หลายคน(เสือในสมัยก่อนมีคุณธรรมหลายประการต่างกับคนในสมัยนี้ที่หาคุณธรรมได้ยากยิ่งในบางคนบางกลุ่ม)ตลอดเวลาของการใช้ชีวิตฆาราวาสท่านได้ศึกษาวิชาการทางไสยศาสตร์แทบทุกประเภทจนมีความชำนาญเป็นที่ประจักษ์แก่ผู้ที่ได้สัมผัสทั้งทางเวทย์มนต์คาถาอาคม   ทางโหราศาสตร์   แพทย์แผนโบราณ   ท่านใช้วิชาความรู้ที่ท่านได้ร่ำเรียนมาสงเคราะห์เพื่อนมนุษย์อย่างได้ผลเช่นรักษาผู้ป่วยโรคอัมพฤกษ์   อัมพาต   ปวดตามข้อ   เสียจริตเป็นบ้า   สะเดาะเคราะห์ ต่อชะตา  หรือแม้กระทั่งการลงกระหม่อม   การสักยันต์   และอื่นๆซึ่งท่านเรียนรู้มาจากหลายอาจารย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อครั้งท่านยังเป็นพระใหม่ๆท่านอาจารย์หนู   ทองศิริ   แห่งวัดท่าสุวรรณ   จังหวัดราชบุรีเป็นครูสักที่โด่งดังมากๆ มีลูกศิษย์ของอาจารย์หนูคนหนึ่งเคยท้าประลองความเหนียวกับพ่อค้าหมูมาแล้วเรื่องมีอยู่ว่าพ่อค้าเขียงหมูคะนองปากไปว่าศิษย์อาจารย์หนูจะเหนียวอย่างที่ร่ำลือกันจริงรึจะทนทานมีดปังตอเชือดหมูได้เรอะได้ยินเท่านั้นปากไวใจกล้าท้าก่อนความคิดที่จะคำนึงถึงคำสอนของอาจารย์ที่สั่งนักหนาให้อดทน “ กูให้มึงฟัน 3 ทีถ้าไม่เข้ามึงเสียหมูให้กู1ตัว “ มีการรับคำท้ากันและลองกันเห็นๆจนเป็นที่โจษจรรย์กันไปทั่วว่าศิษย์อาจารย์หนูเหนียวจริงเลยได้แบกหมูกลับบ้านไปทั้งตัว  และหลวงพ่อท่านก็เป็นศิษย์รุ่นแรกๆของท่านอาจารย์หนูหลังจากครอบครูร่ำเรียนกันแล้วท่านก็ไปศึกษากับท่านอาจารย์ เคลือบ  อาจารย์ ปั้นล้วนแล้วแต่เป็นศิษย์ในสายเดียวกัน   จากนั้นก็ได้เรียนรู้กับเสือหริ่มแห่งเพชรบุรีและอีกหลายครูหลายอาจารย์ส่วนพระเกจิชื่อดังอีกหลายท่านที่เมตตาต่อท่านถ่ายทอดสรรพวิชาให้โดยไม่อำพรางปิดบังที่สืบสายไว้เห็นจะเป็นสายหลวงปู่ศุขวัดปากคลองมะขามเฒ่าจังหวัดชัยนาทสายหลวงพ่อโหน่งวัดคลองมะดันสุพรรณบุรีสายหลวงพ่อโบ้ย  วัดมะนาวสายพระกะเหรี่ยงที่ไผ่สามหลังด่านช้างตำราของหลวงพ่ออุ่นอดีตเจ้าอาวาสวัดการ้องหรือแม้แต่หลวงพ่อเต๋ ( คงทอง)แห่งวัดสามง่ามนครปฐมก็รับท่านเป็นบุตรบุญธรรมท่านบอกว่าเรียนมาไม่ต่ำกว่า  40 -  50  อาจารย์จดบันทึกบ้างไม่ได้จดบ้างนานวันเข้าก็หลงลืมไปไม่น้อยเพราะใช้ไม่หมดจริงๆภูมิปัญญาไทยล้วนหลากหลายและมีมากเหลือเกินแต่ที่เรียนไปไม่รู้จบสิ้นนี้ก็เพราะความอยากรู้เพื่อเสริมภูมิปัญญาให้แก่ตนเองอันจะส่งประโยชน์ถึงบุคคลอื่นๆในภายหน้า   มาถึงวันนี้ความคิดเหล่านั้นไม่ผิดจริงๆท่านได้นำเอาวิชาความรู้ที่ครูบาอาจารย์ฝากฝังไว้เป็นสื่อนำความศรัทธามาร่วมกันส่งเสริมสร้างสรรค์บวรพระพุทธศาสนาเยี่ยงบรรพชนได้อย่างเต็มภาคภูมิดังที่ปรากฏผลงานเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาเหล่าสาธุชนอยู่ในปัจจุบัน 

                    ก่อนจะมาเป็นหลวงพ่อท่านมีนามเดิมว่า   นาย   บุญทรง    สุขใสดี   ชาติกาล   เดือนตุลาคม    พุทธศักราช  2480 ตรงกับวันพฤหัสบดี   ปีฉลู   ณ.  บ้านเลขที่  92 หมู่ที่  15  ตำบล  รางบัว  อำเภอ  จอมบึง  จังหวัดราชบุรี  บิดาชื่อ  นาย  นาค     สุขใสดี   มารดาชื่อ   นาง  เพียง   สุกใสดี  ทางด้านการศึกษาในวัยเด็กท่านบอกว่าท่านเรียนสูงทีเดียวเพราะขึ้นไปอยู่ตามยอดไม้เสียมากกว่าในชั้นเรียนดังนั้นประถม  2  เห็นทีจะพอแล้วเพราะอย่างน้อยก็ครึ่งหนึ่งของครูที่สอนแล้ว(ในสมัยนั้นจบประถม 4 ก็มีความรู้เป็นครูคนแล้ว)นี่ก็เป็นอีกอารมณ์ขันของพระเกจิลูกทุ่งที่ระลึกความหลังคุยกับศิษย์เป็นอันว่าโรงเรียนพระเนินพลูวิทยาคม  อำเภอ เมือง จังหวัด  ราชบุรี ก็มีท่านเป็นศิษย์เก่าไปเรียบร้อยนับแต่วัยเด็กมาแม้ว่าจะซุกซนสักปานใดแต่หัวจิตหัวใจก็ใฝ่คุณธรรมสนใจธรรมมาโดยตลอดนอกจากบิดามารดาอันเป็นครูต้นคนแรกแล้วบรมครูแห่งไตรภูมิคือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  พระธรรม  พระสงฆ์  ตลอดจนครูบาอาจารย์ทุกท่านยังเป็นสรณะที่พึ่งอยู่เหนือเศียรเกล้าตลอดเวลาของการใช้ชีวิตฆราวาสด้วยความกตัญญูนี้เองที่คุ้มครองท่านและบันดาลให้ท่านได้พบกับเส้นทางเดินของตนอย่างแท้จริง   ท่านมิได้บอกกล่าวว่าบรรพชาเป็นสามเณรมาก่อนหรือเปล่ารู้แต่เพียงว่าท่านอุปสมบทเมื่ออายุ 31ปี  ที่วัดสมานสามัคคี ( สระพัง ) อำเภอ กำแพงแสน  จังหวัด  นครปฐม  สำเร็จนักธรรมชั้นตรี  ณ. วัดบ่อน้ำจืด  จังหวัดนครปฐมต่อมาจึงได้ย้ายไปจำพรรษาอยู่ที่วัดการ้อง  ตำบล  สวนแตง  อำเภอ  เมือง  จังหวัด  สุพรรณบุรี  เมื่อปี พ.ศ. 2517 จากนั้นก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดการ้องในปี พ.ศ. 2518 ท่านจึงเริ่มบูรณะและพัฒนาวัดอย่างเต็มกำลังความสามารถใช้เวลาในการสร้างโบสถ์วัดการ้องถึง 14 ปี นับจากปี พ.ศ. 2519 -  2533  จึงได้ปิดทองฝังลูกนิมิต และงานนี้เองที่เป็นจุดกำเนิดพระเครื่องรุ่นแรกในนามของท่านที่วัดการ้อง  ( เป็นพระที่เกิดขึ้นด้วยบุญญาธิการในบวรพุทธศาสนาโดยแท้ติดตามศึกษาได้จากหนังสือพระเครื่องผงสุพรรณวัดการ้องที่  อาจารย์  สนั่น  ยงค์ไพบูลย์  เป็นผู้เรียบเรียงไว้  )  ต่อมาจึงได้สร้างกุฏิสองชั้นอีกหนึ่งหลัง  ปี พ.ศ. 2536 ได้สร้างเมรุจนสำเร็จลุล่วงในปี พ.ศ. 2540 ก็ย้ายมาอยู่สำนักสงฆ์ เขาวัง  อ. เลาขวัญ  จ. กาญจนบุรี ได้บูรณะกุฏิสงฆ์  และสร้างเมรุจนแล้วเสร็จพร้อมด้วยก่อสร้างรูปเคารพเจ้าแม่กวนอิมไว้อีกหนึ่งองค์จากนั้นทำเรื่องขอรังวัดที่เพื่อออกหน้าโฉนดและขอให้เป็นวัดโดยสมบูรณ์

                    ลุจนถึงปี พ.ศ. 2543 ชาวบ้านยางสูงพร้อมกับกำนันผู้ใหญ่บ้านได้นิมนต์ท่านมาอยู่วัดยางสูง  ประมาณหนึ่งเดือนได้รับการแต่งตั้งเป็นรักษาการเจ้าอาวาส  หลังจากนั้นอีกพรรษาเศษก็ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสเมื่อวันที่  24 กันยายน  พ.ศ. 2544  ท่านจึงเริ่มสร้างโบสถ์  ทำการก่อสร้างอยู่ร่วม สี่ปีเศษ  ทั้งนี้ได้ก่อสร้างวิหารอีกหนึ่งหลัง  ห้องสุขา   ห้องน้ำ  และซ่อมแซมกุฏิเป็นบางส่วนในปี พ.ศ. 2548 ได้ดำเนินการขอจัดงานผูกพัทธสีมาปิดทองฝังลูกนิมิตจนกระทั่งต้นปี2549จึงได้เริ่มงานตั้งแต่วันที่  28 ม.ค. – 5 ก.พ. 2549 โดยคณะสงฆ์วัดยางสูงคณะกรรมการวัดยางสูง  ชาวบ้านยางสูง  ตลอดจนคณะสงฆ์อำเภอ บ่อพลอยร่วมกันจัดงานขึ้น

ลูกอ.บ.ต. ล้ำ ที่ชื่อบี ได้ของดีหลวงพ่อไปเยอะ เราเป็นคนบ้านอื่นนะ ทุกสิ้นเดือนหรือวันพฤหัส ศุก เราจะเจอเขากับน้อง น้องเจอบ้าง เเต่บีเราเจอประจำไม่ขับรถ ก็ขี่มอเตอร์ไซค์มา จะเจอช่วงเช้าบ่อย ให้หลวงพ่อต่อชะตา ดูฤกษ์ หลาย10ปีนะ ก็เจอ ได้คุยกัน เขายิ้มอัธยาสัยดี เเต่คนเเถวนั้นบกเขาเก๊มาก อารมณ์ร้าย รู้สึกขัดๆ บางตรั้งมีงานไหว้ครู เขาจะไม่เข้าไปหาหลวงพ่อเหมือนคนอื่น เขาจะนั้งอีกฝั่งหนึ่งเเละมองหลวงพ่อทรง ปกติศิษย์ย่อมใกล้ชิตเเละเเย่งกันขอของดีไว้ รับของเเจก หรือคอยหยิบนั่นนี่ คอยดูหลวงพ่ออยู่ตลอด สังเกตุเเล้วเขาดูหลวงพ่อตลอดนะ เเต่อยู่ตรงข้ามไม่ได้อยู่ด้านข้างหรือข้างหลัง จะระวังให้หลวงพ่อมากกว่า เรารู้จักเสือหลังวัง ลูกผู้ใหญ่พิ เเละก็บีล้ำเหมือนเพื่ิอนๆจะเกรงใจที่สุด ผมไปตั้งเเต่อาจารย์บุญ เขาเขียวยังไม่มาสัก รู้จักศิษย์เอกหลวงพ่อววัดการ้อง เเปะ5นัด คือทำไมคนพวกนี้ไม่ออกมาให้ข่าว ส่วนคนที่ให้ข่าวนอกจากเเอดมินเพจ กับเจ้าของเพจ ไม่คุ้นชื่อเลย ให้ข่าว พูดมั่วไปหมด ผมเห็นศิษย์รุ่นพวก บ..ย ตาล้ำเเละพี่เสือหลังวัง เขาเด่นเลยนะหลวงพ่อคือ.เก้ายอด, หัวเสือ เก้ายอดมหาอุตม์องค์พระ   ส่วนที่

ส่วนที่เอยมาไม่เคยได้ยินหลวงพ่อพูด คนที่ผมเอ่ยชื่อมาทั้งหมดมรตัวตนเเละ พวกนี้สักกันลองกันจริง หมายถึงลองไปยิงกันฟันกันจริงๆ..บ้าดีเดือดหน้าตา เท่ก็ดีนะ.ส่วนที่ไม่ได้เอ่ยนามไม่รู้จักจริงๆ2545-2560.พี่ติลูกหลวงพ่อเขาผมก็รู้จัก.หยุดให้ข่าวมั่วสำหรับศิษเก๊.